Baśniowa opowieść

King w starym, dobrym stylu. Elementy realistyczne przeplatają się z fantastycznymi, podobnie jak w Outsiderze lub Instytucie. Wciąga od pierwszej strony. Serdecznie polecam.

Jak zwykle King dał czadu.700 stron poszło w 3 dni.

Chciałam, żeby ta magiczna przygoda nie miała końca. Zatraciłam się w zupełnie w tej “Baśniowej opowieści” od Wydawnictwa Albatros. Zaryzykowałabym twierdzeniem, że będzie idealną propozycją dla nastolatków, jak również dorosłych spragnionych twórczości surrealistycznej przypominającej o potędze naszej wyobraźni. Mnie osobiście ta książka na myśl przywodzi swoisty mix z lektur dzieciństwa, które uwielbiałam - czyli “Alicję w krainie czarów”, “Tajemniczy ogród”.





Charlie Reade – to główny bohater i niezwykle dojrzały jak na swój wiek licealista, który przedkłada nad swoje potrzeby dobro innych osób. Ten młody człowiek kieruje się w życiu pięknymi wartościami, ale też większość życia w swoim mniemaniu obarczony jest poczuciem odpowiedzialności za innych, aby spłacić zaciągnięty niegdyś dług wdzięczności. Okazuje się, że musi zaopiekować się godnym kompanem - psinką Radar. Od tego momentu jest nieco rozdarty między powinnościami, a tym co podpowiada mu serce. Ogółem jednak poznaje prawdziwie baśniowy świat, pełen fantastycznych przygód, kreacji dobrze znanych nam z dzieciństwa oraz przerażających monstrów. Spotykamy się tutaj również z motywem dobra i zła - klasycznym wręcz tłem całości i wyśnionym wymiarem Empis.



Spotkałam się z opiniami, że tę książkę można by było okroić przynajmniej o połowę, pominąć motywy podróży oraz wstawki obyczajowe. Pozwolę się sobie z tym nie zgodzić. Myślę, że przez taki zabieg całość straciłabym swój naprawdę niebywały klimat. Polecam gorąco!



Agnieszka, Księgarka, Księgarnia Świat Książki, Jaworzno, Galena

Idziemy wolno, ostrożnie, szczebel po szczeblu, schodzimy coraz niżej. Na końcu tej drogi czeka nas Empis – kraina, do której odkrycia zachęca nas Stephen King w swojej „Baśniowej opowieści”.



Głównym bohaterem jest Charlie Reade, licealista. W wyniku wypadku pana Bowditcha, skrytego i budzącego niepokój, sąsiada, Charlie zostaje jego opiekunem. Od tego momentu zaprzyjaźnia się ze staruszkiem oraz jego psem – Radar. Stopniowo odrywa też tajemnicę, której pan Bowditch nigdy nikomu nie zdradził.



Bardzo podobało mi się w jaki sposób King pokazał relację nastolatka z psem. To w jakich słowach ją opisał i ile poświęcił jej miejsca. Uważam to za duży plus. Sama postać Charliego też budziła moje dobre odczucia, został pokazany jako wrażliwy, empatyczny i potrafiący słuchać.



W głowie dzielę tę książkę na dwie części. Pierwsze 300 stron jest napisane genialnie. Historię czyta się z zaciekawieniem, pomimo, że nie za dużo tam się dzieje. Druga część, według mnie, jest znacznie gorsza. Opis baśniowej krainy, postaci i wydarzeń jest dla mnie groteskowy i po prostu dziwaczny. Ciekawość tego „co dalej” słabła z każdą kolejną stroną. W książce znajdziemy wiele aluzji do baśni, które znamy z dzieciństwa. King sprytnie zamaskował je w swojej fabule, co było dla mnie urozmaiceniem wątków.



Ola, księgarka, Lublin CH Plaza

Przeczytałam kilka książek Stephena Kinga i – powiem to – żadna z nich mnie nie urzekła, nie wciągnęła i nie wystraszyła. Nie rozumiem fenomenu tego autora. Brakuje w nich mrocznego klimatu, który otacza Czytelnika i buduje napięcie oraz grozę.

Bohaterem najnowszej książki autora jest nastolatek – Charlie. Sąsiad, któremu pomógł, zapisał mu w spadku dom wraz z pewną tajemnicą – wejściem do baśniowego świata opartego na Czarnoksiężniku z Krainy Oz. Charlie odnajduje to wejście i wyrusza w podróż, aby ocalić przyjaciółkę. Plusem całej opowieści jest Radar – cudowna suczka. I dla mnie na tym kończą się plusy. Bohaterowie są płytcy, mam wrażenie, że autor poświęcił im za mało czasu. Większość akcji skupia się na drodze bohatera (a ja nie lubię powieści drogi), nic się nie dzieje. Przez co książka jest nudna, nie ma się ochoty na dalsze czytanie.

King opierał się na baśniach z naszego dzieciństwa. Wykorzystał te najmroczniejsze i niecenzurowane braci Grimm. Z racji pracy spotykam sporo fanów Stephena Kinga, którzy twierdzą, że autor ma dar opowiadania. Niestety ja tego nie widzę. Niby mamy tu odwieczną walkę dobra ze złem, magiczną krainę, wątek obyczajowy (relacja syna z ojcem alkoholikiem), próbę przekazania wartości (miłość, oddanie i odpowiedzialność), ale czegoś brakuje. Czegoś, co spaja to wszystko.

Naprawdę dałam szansę tej książce, jednak zostawiła mnie w poczucie, że zmarnowałam czas.

Iza, księgarka, Bydgoszcz, Zielone Arkady