Królewna. Seria Rodzina Monet. Tom 2. Część 1

„Rodzina Monet: Królewna” (tom 2) to książka, która na nowo udowadnia, jak wyjątkowa jest ta seria! Drugi tom zabiera nas jeszcze głębiej w świat rodziny Monet, ukazując ich codzienne zmagania, emocje i nieustanne próby znalezienia swojego miejsca w pełnym tajemnic świecie.



Autorka wspaniale rozwija postaci i złożoność ich relacji. Każda strona tej książki pozwala lepiej poznać bohaterów – ich lęki, radości i wewnętrzne konflikty, które czynią ich tak autentycznymi i bliskimi. Szczególnie poruszyły mnie wątki, które pokazują, jak ważne są dla nich wsparcie i miłość, które płyną z bycia razem. Rodzina Monet wciąż stawia czoła różnym wyzwaniom, ale więzi, które ich łączą, stają się jeszcze silniejsze, co jest niezwykle inspirujące.



Styl pisania jest pełen lekkości i uroku, a przy tym emanuje emocjami, co sprawia, że książkę czyta się z zapartym tchem. Każdy rozdział przynosi nowe wydarzenia i odkrycia, które sprawiają, że trudno jest oderwać się od tej opowieści.



„Rodzina Monet: Królewna” to piękna, wzruszająca historia, którą polecam każdemu, kto szuka niebanalnej powieści o sile rodziny, lojalności i miłości. Nie mogę się doczekać, by dowiedzieć się, co dalej czeka bohaterów tej niezwykłej serii!

Bardzo fajna książka. Cała seria już pochłonięta. Polecam

Chęcią sprawdzenia co teraz polecają czytać nastolatkom sięgnęłam to trylogie Rodziny Monet. Po pierwszej częściej oczywiście chętnie sięga się po kolejna będąc ciekawym dalszych losów „kopciuszka”. I jak to bywa w kolejnych częściach na początku wciągają aby z kolejnymi rozdziałami coraz bardziej rozczarowywać coraz to bardziej nierealnymi a niekiedy wręcz irytującymi pomysłami bohaterów i zdarzeniami. Książka naszpikowana jest lekkomyślnością i nieodpowiedzialnością. Sama lubię takie odskocznie pomiędzy różnymi gatunkami ale nastolatkom bardzo współczuje jak to przeczytają. Jak dla mnie dozwolone od lat 18. Dla młodych zrobi więcej krzywdy niż pożytku.

Dobrze się czyta, ciekawa, dla nastolatków idealna.

To, że masz autyzm nie znaczy,że musisz sie go wstydzić, wstydż się za to swojego gustu czytelniczego