Marcelina Kolanko ratuje książki

„Marcelina Kolanko ratuje książki” to dość specyficzna książka dla najmłodszych czytelników. Po kilku pierwszych stronach przychodzi nam na myśl, że naszym pociechom będziemy czytać tytuł opowiadający o walorach czytelnictwa, a tu zaskoczenie.



Książka Anny Wiśniewskiej-Grabarczyk porusza tematy dość trudne. Rzadko czyta się w książkach dla dzieci o inwigilacji, cenzurze czy o despotycznych władcach - w tym wypadku o naczelniku SzczuroGromie. Zacznijmy jednak od początku. Poznajemy tam sympatyczną rodzinę małych myszek, które uwielbiają czytać. Jednak ich ukochane książki robią się coraz chudsze. Zaczynają znikać z nich niektóre rozdziały. Po pewnym czasie książki zostają pomazane, a o zgrozo, nawet niektóre strony wyrwane. Nasza mysia bohaterka Marcelinka wraz z rodzicami i rodzeństwem, musi odkryć zagadkę kto niszczy ich ukochane książki. Jakie będzie rozwiązanie zagadki? Tego musicie dowiedzieć się sami podczas lektury np. swoim brzdącom.



Książka jest dobrze wydana przez wydawnictwo Olesiejuk. Twarda oprawa, szyte strony, dość ładne ilustracje. To wszystko zachęca młodego czytelnika do słuchania i oglądania kolejnych kartek. Tematyka książki nie jest łatwa ale kto, jeśli nie rodzice, powinni rozmawiać o trudnych tematach z dziećmi? Polecam, choć książkę dedykowałbym dla czytelników powyżej piątego roku życia.



Artur, Księgarz, Zamość Galeria Twierdza

Ilustracje i tytuł sugerują, że odbiorcą książeczki powinni być najmłodsi, jednak treść oraz puenta skierowane są do dojrzałych czytelników. Opowieść dotyczy nie tylko Marceliny, która kocha książki, ale jednocześnie i przede wszystkim naczelnika SzczuroGroma - dyktatora, który nie lubi poziomek, książek o poziomkach, autorów takich książek i innych myszowatych, którzy mają podobne do poziomek nazwiska, a wszystko dlatego, że zatruł się tortem poziomkowym. Nie lubi pociągów, bo spóźnił się na pociąg. Nie lubi sera Gouda, bo lubi ser Królewski, nie lubi egzotycznych krajów, bo lubi te nieegzotyczne i tak dalej. Brzmi znajomo? Do tego cenzura, zakradanie się przedstawicieli władzy do domów, miejsca cenzurowania i niszczenia książek, lochy dla pisarzy, w który zmuszani są do pisania poematów na cześć wielkiego przywódcy.

Jeśli zamienimy naczelnika na prezesa wszystko okaże się jasne. Może nasza szara rzeczywistość, nie osiągnęła jeszcze rzeczywistości myszowatych, ale było naprawdę blisko. Nasuwa się skojarzenie z latami słusznie minionego okresu lat pięćdziesiątych. Trudno jednoznacznie ocenić książkę, moja sześcioletnia słuchaczka nie mogła z niej wiele zrozumieć, ja zrozumiałam więcej, niż wynika z treści. Chyba należy postrzegać "Marcelinę Kolanko ratującą książki", nie tylko jako opowiastkę dla dzieci, ale historię alternatywną dla dorosłych właśnie, może jej miejsce jest obok bajek Ignacego Krasickiego i baśni H. Ch. Andersena. Annie Wiśniewskiej-Grabarczyk jest chyba bliżej do G. Orwella, niż Disneya.



Magda, księgarka, Galeria Solna Inowrocław

„Marcelina Kolanko ratuje książki” Anny Wiśniewskiej-Grabarczyk to jedna z bardziej urokliwych, a przede wszystkim mądrych książeczek dla dzieci, jakie mi wpadły ostatnio w ręce! Historia traktuje o Marcelince, małej myszce, która bardzo, ale to bardzo uwielbia czytać książki. W pewnym jednak momencie Marcelinka zauważa, że jej stare książki, zostały wymienione na nowe, które są cieńsze, zdania pokreślone na czerwono, a niektóre w ogóle powycinane nożyczkami. I właśnie wtedy Marcelinka staje się świadkiem cenzurowania książek. Wraz z rodziną wyruszają, by odnaleźć to miejsce oraz tego „książkobójcę”, odpowiedzialnego za niszczenie ich ukochanych książek.



Lektura w świetny i bardzo prosty sposób, tłumaczy dzieciom mechanizm cenzury, uświadamia, że niektóre narzucane z góry decyzje, nie zawsze są mądre, a niekiedy nawet absurdalne. Ale przede wszystkim pokazuje, że często za osobami, które straszą i uważane są za złe, kryje się coś jeszcze. Ich historia, ich przeszłość, która wpłynęła na to, że teraz są tacy, a nie inni.



Bardzo dobrze są też napisane dialogi w tej historii. Czytać się ją będzie dobrze nie tylko dzieciom, ale i dorosłym. Pojawiające się żarty językowe poprawią niejednemu humor!



To za co jeszcze bardzo, bardzo chwalę tę książkę, to wydanie i ilustracje. Są przepiękne, barwne, niekiedy zabawne i idealnie pasują do zawartej treści.

Myślę, że śmiało można tę książeczkę „serwować” czytelnikom powyżej 5 roku życia!



Patrycja, księgarka, Lublin, Felicity

Dorosłym czytelnikom adres Mysia 5 kojarzy się z siedzibą centralnego urzędu cenzury państwowej w PRL-u. Co znajduje się pod tym adresem w książce Anny Wiśniewskiej-Grabarczyk? Oczywiście Urząd Kontroli Książek. „Marcelina Kolanko ratuje książki czyli o znikających kartkach, stronach i książkobójcach” to wspaniała opowieść o miłości do literatury, wolności słowa, niezależnej kulturze, strachu, prześladowaniu i dyktaturze. Czy jest to książka dla dzieci? Tak!

Autorka zabiera nas do mysiego świata, w którym ktoś uzurpuje sobie prawo do decydowania o treści książek według własnego uznania, wprowadza listy książek zakazanych, poprawia te już istniejące, ingeruje w tematykę tych, które powstaną. Czy tytułowa Marcelina i jej mysia rodzina znajdą w sobie tyle odwagi, by zawalczyć o wolną, niezależną literaturę, wyjętą spod czyjej kontroli? Zachęcam abyście sami się o tym przekonali ponieważ jest to jedna z najlepszych i najważniejszych książek dla dzieci, które czytałam! Dziękuję autorce za szacunek do młodego czytelnika. Nowe pokolenia wychowane na takiej literaturze nie dadzą sobie w kaszę dmuchać i zmienią świat na lepszy! Magdalena, księgarka, Gdańsk, CH Osowa