Moniuszko Jazz

Baron, jazzman totalny

Historia tej płyty sięga roku… 2012! Piotr Baron, sprawca, autor aranżacji i jeden z wykonawców albumu „Moniuszko Jazz” nie ma wątpliwości, co do słuszności zasady, że proces twórczy zaczyna się od zamówienia!

Stanisław Rybarczyk, dyrektor artystyczny Międzynarodowego Festiwalu Moniuszkowskiego w Kudowie Zdroju złożył Piotrowi Baronowi takie zamówienie – Moniuszko na jazzowo – pod koniec 2012 roku właśnie. Artysta entuzjazmu nie okazał, co Rybarczyk teraz opisuje w tekście na płycie. Ostatecznie jednak Baron, zainspirowany słynnym wydawnictwem „Legrand Jazz”, powstałym pod koniec lat 50. ubiegłego stulecia, dwa i pół roku przed urodzeniem naszego znakomitego jazzmana, zmierzył się z tematem. Rybarczyk pisze, że jazzowy koncert podczas Festiwalu Moniuszkowskiego w Kudowie, w sierpniu 2013 roku był „strzałem w dziesiątkę”, a publiczność „odjechała”.

Przez kilka następnych lat Piotr Baron wykonywał wielokrotnie na koncertach program Moniuszko Jazz, zawsze rewelacyjnie przyjmowanych przez słuchaczy. Także na terenie dzisiejszej Białorusi, z których to rejonów Moniuszko przecież pochodził.

Nigdy jednak nie udało się tych kilku utworów nagrać i wydać. Nawet w roku 2019, Roku Moniuszkowskim. Co więcej w maju 2019 roku Agencja Muzyczna Polskiego Radia wydała niezwykle udaną płytę Piotra Barona „Wodecki Jazz”, o której obaj artyści wielokrotnie rozmawiali przed niespodziewaną śmiercią Zbigniewa Wodeckiego. A Moniuszko czekał!

Dopiero jesienią 2019 roku Piotrowi Baronowi udało się, dzięki współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca (od maja 2021 Narodowy Instytut Muzyki i Tańca) i ministerialnemu wsparciu wejść do legendarnego studia nagraniowego S4/S6 im. Jerzego Wasowskiego w Polskim Radiu. Liderowi grającemu na saksofonach i klarnecie basowym towarzyszyli: pianista Michał Tokaj, Robert Majewski na trąbce i flugelhornie, kontrabasista Maciej Adamczak i Łukasz Żyta na perkusji. O brzmienie płyty zadbał nieoceniony Tadeusz Mieczkowski.

I jeszcze słowo o ostatnim utworze na albumie, wydanym przez Agencję Muzyczną Polskiego Radia w dwa lata po jego nagraniu.

„Rota” nie jest nieznaną kompozycją Moniuszki, ale niemal symbolicznym utworem Feliksa Nowowiejskiego do tekstu Marii Konopnickiej. Piotr Baron uznał jednak, że ten właśnie utwór, skomponowany przez postromantycznego artystę i pedagoga, którego spokojnie można nazwać kontynuatorem dzieła Moniuszki, idealnie wpisuje się w atmosferę i uzupełnia wybrane wcześniej utwory jednego z najwybitniejszych kompozytorów polskiego romantyzmu.