Założony w 2013 roku w Falmouth w Kornwalii zespół The GOLDEN DREGS to projekt Benjamina Woodsa, autora piosenek i producenta mieszkającego obecnie w południowym Londynie.
Od pianisty, bar-bandu, barytonowego karaoke-prześmiewcy do śpiewającego i tańczącego siedmioosobowego zespołu - wszystkie wcielenia the GOLDEN DREGGS służą jako platforma dla różnych muzycznych dokonań Woodsa. Pod tym pseudonimem wydał dwa albumy w krótkich odstępach czasu "Lafayette" (2018) i "Hope Is For The Hopeless" (2019).
Pochodzący z Kornwalii - hrabstwa w południowo-zachodniej Anglii, które przyciąga tysiące turystów na wakacje, a gdzie tysiące miejscowych nigdy nie mogłoby sobie na nie pozwolić - Woods dorastał z żywą świadomością przepaści między idealizmem a rzeczywistością. Trzeci album the GOLDEN DREGS zatytułowany "On Grace & Dignity" (4AD, premiera 10 lutego) i traktuje o jego domu, bliskiej okolicy i o tym, co to znaczy być ukształtowanym przez miejsce - w jego przypadku Truro, stolicę Kornwalii, gdzie znajduje się jedna z trzech brytyjskich katedr z trzema wieżami , spokojna rzeka i wiele pustostanów i nędznych osiedli na obrzeżach miasta. Wśród osobistych refleksji na temat utraty niewinności i poczucia niższości, Woods snuje subtelnie przeplatające się narracje o przetrwaniu, desperackich aktach przemocy, stracie i ograniczeniach wspólnoty w obliczu pazernej gentryfikacji.
Album "On Grace & Dignity", który rezonuje głębokim głosem Woodsa, został napisany, nagrany przez niego w jego domu w południowym Londynie i sypialni z dzieciństwa w Truro, a zmiksowany przez Ali Chant (Perfume Genius, Aldous Harding).
Początki "On Grace & Dignity" sięgają zimy 2020 roku, kiedy Woods stracił pracę podczas kwarantanny i wrócił do domu swoich rodziców. Jedyną pracą, jaką mógł dostać, była praca jako robotnik na kiepsko prowadzonym placu budowy na ponurych obrzeżach Truro. "To była bardzo ponura zima - kopanie dołów po pas w błocie, naprawdę ponure rzeczy, które stały się tłem dla historii, które próbowałem napisać", dodaje, powołując się na Raymonda Carvera, Lydię Davis i Richarda Hugo jako inspiracje.
Na potrzeby oprawy wizualnej albumu, Woods zlecił modelarzowi z Bristolu, Ediemu Lawrence'owi, zbudowanie w skali H0 fikcyjnego kornwalijskiego miasteczka. Nazwany Polgras model o wymiarach 8 stóp na 4 stopy zawiera wiadukt, ujście rzeki, supermarket, nowe domy i budynki przemysłowe a każda piosenka z "On Grace & Dignity" jest reprezentowana przez scenę w mieście. "Są tam różne części doświadczenia dorastania w Kornwalii" - mówi. "Część z nich pochodziła ode mnie, gdy patrzyłem na to, gdy byłem tam tej zimy, a część to moje powracanie do doświadczenia dorastania tam. To jest zdefiniowane przez to poczucie dwoistości, współistniejących rzeczywistości", wyjaśnia. „Geograficznie jesteś tak daleko, a to ma własną silną tożsamość, a także inny krajobraz. Jest tak surowy i ponury, ale piękny – to jest to, co naprawdę lubię w muzyce”.
Zamieszczenie recenzji nie wymaga logowania. Sklep nie prowadzi weryfikacji, czy autorzy recenzji nabyli lub użytkowali dany produkt.
