One For My Enemy

Szekspir w wersji Young Adult

Recenzja księgarza Świat Książki

Historia dwóch zwaśnionych rodów, mających początek między pierwszymi niedoszłymi kochankami – Marji Antonowej i Łazarza Nieśmiertelnego – naszymi pierwszymi Romeem i Julią. To retelling jednego z najbardziej znanych na świecie dramatów z ogromnym, ale niewykorzystanym potencjałem. Marija i Łazarz, znany głównie jako Kościej reprezentują dwie rodziny. Ona jest czarownicą, która jawnie świadczy swoje usługi prowadząc sklepik wraz z córkami, jego biznes jest owiany tajemnicą i dostępny dla nielicznych, a chronią go jego trzej synowie z Dimitrijem na czele, „złotym dzieckiem swego ojca”. W ten sposób mamy już pierwsze unowocześnienie Szekspira, czyli wprowadzenie bardzo popularnego wątku fantastycznego i magicznego w literaturze Young Adult. Żyją oddzielnie, nie wchodząc sobie w drogę do momentu, w którym jeden z braci postanawia zaryzykować wojnę i okraść Antonową. Ta w odwecie przysyła swoją córkę Maszę, aby ta zemściła się na synach Kościeja, przeklinając winnego i niemal pozbawiając przy tym życia swojego ukochanego z młodzieńczych lat. Ten moment rozpoczyna wojnę polegającą na mszczeniu się na sobie synów i córek, a przy tym inicjuje spotkanie Lwa i Saszy, kolejnej pary, drugich Romea i Julię, dla których los nie przewidział nic lepszego niż „krótkie części przypominające nowelę”. Ogromny potencjał i duża odpowiedzialność, którą wzięła na siebie autorka ją przerosły. Był pomysł, był podkład w postaci pięknego dramatu Szekspira, były mocno przemyślane i potężne postacie oraz wzniosły język – zabrakło chemii i magii. Książka liczy nieco ponad 500 stron, przez 300 wykonała zwykłe wprowadzenie do powieści i przedstawienie bohaterów, dopiero na ostatnich stronach skupiła się w pełni na wątku nieszczęśliwej miłości, podzielonej przez los i przeznaczenie. W ten sposób nie byłam w stanie przywiązać się do bohaterów, ani w pełni ich zrozumieć. Książka przez większą część była nieprzyjemnie przewidywalna, pomimo wprowadzenia wątku magicznego. Samo zakończenie było lekko intrygujące i najzwyczajniej przyjemne, ale nie można tu mówić o nawet małych „fajerwerkach”. Marta, księgarka, Wrocław Dominikańska