Ostatnia podróż "Valentiny"

Wyjątkowa i zachwycająca lektura! Uwielbiam takie rodzinne historie pełne tajemnic przeszłości! Wyjątkowa książka, którą ciężko jest odłożyć nawet na chwilkę. Autorka tak pięknie nam wszystko przedstawia! Powieść dwutorowa, zachwycająca swoją formą i przenosząca nas w dwie odległe krainy - Londyn i lata 60 XX wieku oraz Włochy z końca drugiej Wojny Światowej. Brzmi pięknie, prawda?

dobała!

To jest Twoja recenzja, możesz ją

Londyn 1971. Alba - zbuntowana, rozpieszczona, butna, oszałamiająco piękna dziewczyna mieszka na łodzi przycumowanej do brzegu Tamizy. Pokład odwiedza wielu kochanków dziewczyny, niezważającej na opinie innych i ustalone konwenanse. Relacja z ojcem i macochą pozostawia dużo do życzenia. W życiu Thomasa Arbuckle' a wszystko zmienia się po wojnie, kiedy to wraca do ojczyzny z małym dzieciątkiem na rękach jako wdowiec. Dziewczyna postanawia wyruszyć do Włoch odszukać krewnych i poznać tajemnice z przeszłości dotyczące jej matki.



Cóż napisać o tej pełnej magnetyzmu i efemeryczności książce? Skłamię, jeśli napiszę że mnie porwała. Nie. Ale z pewnością powoli pochłaniała. Pierwszy raz powieść w tak osobliwy sposób oddziaływała na mnie. Zaczyna się niewinnie, beztrosko, letnio. Takie jest bowiem życie Alby Arbuckle (skądinąd niesamowicie skrojonej bohaterki), wiedzionej doczesną przyjemnością i hedonistycznym światem. Z biegiem wydarzeń poznajemy historię miłości oficera Thomasa i nieziemskiej piękności - Włoszki Valentiny. Zatracamy się w opisach malowniczej, przesiąkniętej zapachem fig i cyprysów wioski Incantelarii. Kontrastuje to z emocjami wypływającymi na wierzch podczas spotkania rodzinnego na angielskiej wsi. Do połowy (może 3/4) książki wydaje się być ona mocno przeciętna. To, jaki ładunek i tępo odkrywanych sekretów czaiły się dalej przeszły moje najśmielsze oczekiwania. Technicznie powieść ta jest moim zdaniem perfekcyjna. Konstrukcja dwóch przeplatających się czasoprzestrzeni, krajobrazy zarówno te śródziemnomorskie, jak i brytyjskie, Rewelacyjnie wykreowani, charyzmatyczni bohaterowie i ciekawe koncepty. Mimo pozornej lekkości opowieść ta ma swój morał, pewną życiową lekcję. Czy na pewno znamy swoich bliskich? Jeśli nie, czy chcemy tę prawdę odkryć. Santa Montefiore w sposób wykraczający ponad wszelkie pojęcie opisuje emocje, wydarzenia, a przede wszystkim miłość. Nie tylko tą romantyczną ale rodzinną, platoniczną, bezinteresowną. Jeśli macie wolny czas do spożytkowania - sięgnijcie po tę aromatyczną, pochłaniającą, przyciągającą historie, by odkryć mroczne tajemnice pięknej Valentiny...

Z książkami Santy Montefiore miałam do czynienia nie raz i w większości przypadków mi się

podobały. Autorka ma talent do opisywania klimatycznych przestrzeni, często porusza wątek wojny.

Dlatego też, kiedy wydawnictwo Świat Książki wydaje jej kolejne tytuły, z ciekawością po nie

sięgam. Tak również stało się z książką „Ostatnia podróż "Valentiny"”, która przyznaję, zaskoczyła

mnie.

Główną bohaterką powieści jest Alba. Kobieta żyje w Anglii ze swoim ojcem i macochą. Dni

spędza na zakupach, zabawie i randkowaniu. Jedyne, co przeszkadza jej w codzienności to

niewiedza o własnej matce, o której ojciec nie chce powiedzieć ani słowa. Alba wie tylko, że

urodziła się we Włoszech. Postanawia więc pojechać śladem swojej matki, by dowiedzieć się

czegoś o swoich korzeniach.

Ta książka ogromnie mnie rozczarowała. Główna bohaterka jest trudna do polubienia, co nie

sprzyja chęci poznawania jej historii, jak również jej rodziny. Czasami trudno mi było zrozumieć

tok myślenia Alby. Jedyne, co ciągnie czytelnika przez strony, to piękne opisy Włoch oraz zagadka

śmierci przedstawionej w prologu. Gdybym miała polecić książkę z tematem wojny i odnajdywania

członka rodziny, zdecydowanie bardziej zachęcałabym do przeczytania „A gdy znów się spotkamy”

Kristin Harmel, która skradła moje serce.



Julia, Księgarka, Katowice, Centrum handlowe 3 Stawy