Paranormalne. Prawdziwe historie nawiedzeń

Straszne historie wywołują ciarki na plecach. Ale najgorsze są te prawdziwe.



„Paranormalne. Prawdziwe historie nawiedzeń” to ciekawy reportaż, którego celem jest przekonanie czytelnika, że w każdej legendzie może tkwić ziarno prawdy. Wraz z autorem Michałem Stonawskim odwiedzamy nawiedzone domy, bloki samobójców, domy opieki oraz nazistowskie zakłady psychiatryczne. Dowiadujemy się jak zostać badaczem zjawisk paranormalnych. Wysłuchujemy świadków ezoterycznych wydarzeń oraz uzyskujemy wiedzę jak rzetelnie przeprowadzić śledztwo dziennikarskie w tak nieoczywistych okolicznościach.



Rozpoczynając lekturę książki obawiałem się, że autor okaże się szarlatanem, który na siłę będzie przekonywał do istnienia innego wymiaru rzeczywistości posługując się magiczną różdżką lub machając hipnotyzującym wahadełkiem. Odetchnąłem więc z ulgą kiedy odkryłem, że Michał Stonowski swoją pracę rozpoczął od przeszukania archiwów, rzetelnych rozmów ze świadkami owych wydarzeń oraz ich dalszymi uczestnikami. Podczas czytania, poznałem wiele ciekawych historii. Autor zamieścił reportaże dotyczące zjawisk odnotowanych zarówno w ostatnich latach jak i tych dotyczących wydarzeń z czasów dwudziestolecia międzywojennego lub samej drugiej wojny światowej. Na docenienie zasługuje fakt, że autor nie poruszał już tak mocno wyeksplorowanych i wszechobecnych w popkulturze postaci jak np. biała dama.



Czytając książkę „Paranormalne. Prawdziwe historie nawiedzeń” nie przeraziłem się. Gęsia skórka nie pojawiła się na mojej skórze. Zdecydowanie nie jest to pozycja dla osób chcących przeczytać mrożący krew w żyłach horror. Jest to jednak właściwa propozycja dla osób, którym wystarczy duże prawdopodobieństwo otarcia się o coś paranormalnego i opartego na realnych wydarzeniach. W mojej ocenie, warsztat autora wymaga jeszcze dość sporo pracy. O ile wątki dokumentalne czyta się w miarę sprawnie to przez elementy fabularyzowane trzeba się przemęczyć.



Artur, Księgarz, Zamość Galeria Twierdza

Książka dość ciekawa. Ale bez szału. Czytelnik nie ma szans na strach.