Paryska córka

Ciekawa historia o przyjaźni, trudnych wyborach i utraconych marzeniach z zaskakującym i wzruszającym zakończeniem.

To poważny temat, ale czyta się bardzo dobrze. Trudna historia, ale zdarzały się przecież takie rzeczy. Kto lubi ksiązki tej autorki nie zawiedzie się.

Z Kristin Harmel pierwszy raz zetknęłam się podczas lektury “ A gdy znów się spotkamy”,

która absolutnie mnie oczarowała i każdemu chętnie ją polecam. Gdy więc zobaczyłam, że

wydawnictwo Świat Książki wydało nowość tej autorki, musiałam ją przeczytać.

“Paryska córka” zabiera nas do czasów drugiej wojny światowej, gdzie poznajemy dwie

kobiety: Juliettę oraz Elisę. Ich przypadkowe spotkanie szybko zamienia się w wielką i

oddaną przyjaźń. Łączy je wiele: obie są amerykankami, mężatkami, obie mieszkają we

Francji i obie rodzą córeczki. Niespodziewanie, przez pewne problemy Elise musi nagle

wyjechać z kraju, a jedyną osobą, której może powierzyć w opiece własne dziecko, jest

właśnie Juliette. Jednak wojna nie daje o sobie zapomnieć i wkrótce boleśnie komplikuje ich

życia.

Uważam, że Harmel ma niesamowite pióro i talent do pisania o tematach trudnych. Bardzo

dobrze uchwyca wszelkie ludzkie emocje i mocno skupia się na relacjach rodzinnych. Jej

postacie są żywe, emocjonalne i czytelnik mocno z nimi empatyzuje. Jednocześnie przyciąga

ona samą opowieścią, wątkami mniej lub bardziej skomplikowanymi, czy zagadkowymi. I

choć przyznam, że tym razem plot twist wydał mi się dość oczywisty, nie odebrało mi to

przyjemności z lektury. Harmel w swojej książce przedstawia nam postać matki - problemy

macierzyństwa, ciężkie wybory łamiące serce i walkę o dobro rodziny, często ponad własne.

To opowieść o kobietach, stracie, żalu i próbie odnalezienia się w świecie. Poruszyła mnie i

serdecznie ją polecam.

Julia, Księgarka, Katowice, Centrum handlowe 3 Stawy

„Paryska córka” Krisitn Harmel należy w mojej ocenie do solidnych średniaków, jeśli chodzi o literaturę obyczajową z „wątkami wojennymi”. Całość jest dość przewidywalna i ściskająca za serce co bardziej wrażliwych czytelników (ja do nich nie należę), ale też muszę przyznać, że dobrze napisana.



Warto jednak sięgnąć po tę książkę ze względu na dwa tematy, które podejmuje z wielkim powodzeniem Kristin Harmel. Jednym z nich jest koszmar życia „po”, piętna jakim zostają naznaczeni ocaleni. Gdy ukochane osoby giną, a człowiek musi żyć dalej – ze wspomnieniami, wyrzutami sumienia i świadomością, że oni zatrzymali się w czasie, nie będzie już ciągu dalszego. Dlatego też dużo bardziej podoba mi się postać Juliette, kobiety która utraciła tak dużo i przeszła ogromną przemianę. Nie jest też tak jednoznaczna i „idealna” jak główna bohaterka, Elise.



Drugim świetnym tematem, który dobrze poprowadzony, zawsze ujmuje mnie w książkach, jest sztuka. Malarstwo, rzeźba towarzyszy nam przez cały utwór, nie jest tylko pustym sloganem, Harmel doskonale odmalowuje słowem, to co tworzyła Elise.



„Paryska córka” Kristin Harmel jest książką mocno naładowaną emocjami, jednak to od czytelnika zależy czy przyjmie silne uczucia, jakimi epatuje książka. Ja ich nie poczułam, jednak doceniam sprawność pisarką autorki i nie uważam chwil poświęconych lekturze za stracone.



Joanna, Księgarz, Galeria Rzeszów

Wymęczyła mnie ta książka. Podobno napisała ją autorka bestsellerów- wątpię w to. Sama historia jest całkiem dobra. Osobiście nie polecam- są dużo lepsze książki w tej cenie. Moja akurat kosztowała 44,90 - źle wydane pieniądze.