Piwniczne chłopaki

TELEPORTACJA DO CZASÓW DZIECIŃSTWA

KULTURIADA

Są takie książki, które w niemal magiczny sposób potrafią przenieść nas z powrotem do czasów dzieciństwa. Często robią to bez zbędnych ceregieli, a mimo to za każdym razem budzą w człowieku jakąś cichą (a może wręcz przeciwnie?) radość. Mam wrażenie, że im więcej mamy lat, tym bardziej potrafimy docenić ten wyjątkowy klimat – i właśnie o takiej książce chciałbym dziś napisać. „Piwniczne Chłopaki”, czyli pierwszy (i na razie niestety jedyny) tom "Sagi Sióstr", to idealny przykład książki, która potrafi przenieść nas do czasów, gdzie największym problemem były za krótkie wakacje i zbyt wczesna pora spania. I mimo, że to pozycja skierowana głównie do młodszych czytelników to ja – stary koń – bawiłem się przy niej znakomicie i z niecierpliwością wypatruję kontynuacji. Jakub Ćwiek, autor tej opowieści, w trakcie promocji wielokrotnie wspominał, że inspirował się klimatem dawnych filmów familijnych z nutką grozy, takich jak „The Goonies” – i trzeba przyznać, że ten zamysł udało mu się świetnie zrealizować. Przygoda, emocje i lekki dreszczyk towarzyszą czytelnikowi przez całą lekturę, a nostalgiczna atmosfera wręcz wylewa się z kolejno przewracanych stron. Warto jednak pamiętać, że to książka pisana z myślą o dzieciach, więc pewne uproszczenia są tu naturalne – mimo to jestem przekonany (i sam jestem tego dowodem), że również dorośli znajdą tu coś dla siebie. Historia Lucka i jego przyjaciół potrafi wciągnąć, wzruszyć i rozbawić, ale przede wszystkim skupia się na tym, co dla młodych czytelników najistotniejsze – na przygodzie i morałach z niej płynącychb. „Piwniczni Chłopacy” to lekka, przystępna lektura, która, jak to u Ćwieka bywa, obficie czerpie zarówno z mitologii nordyckiej, jak i z popkultury. Postaci są pełne uroku, a przeciwnicy, choć wpisani w realia książki dla dzieci, potrafią wywołać autentyczny niepokój – oczywiście w odpowiednich proporcjach. Całość jest spójna, pomysłowa i angażująca – sam byłem zaskoczony, jak bardzo wciągnęła mnie ta historia. Na zakończenie muszę dodać, że było to moje drugie spotkanie z twórczością Ćwieka. Pierwsze nie należało do szczególnie udanych, dlatego do „Piwnicznych Chłopaków” podszedłem z pewną rezerwą. Okazało się jednak, że warto dawać drugie szanse – nawet wtedy, gdy chodzi o książkę kierowaną do młodszego odbiorcy.