Pożegnanie dobrej zmiany

Wybitne dzieło, wybitnego, uniwersalnego człowieka, na miarę naszych nie najlepszych czasów naszej Ojczyzny…

Książka w sposób prześmiewczy, sarkastyczny opisuje domniemane wydarzenia związane z przedstawicielami obecnej władzy.

Zaczyna się mocno, pierwsze opowiadanie „Wywiad na pierwszą stronę” opisuje fikcyjną karierę dziennikarską Anety Gzyms. Schemat wspinania się po drabinie kariery, przywilejów i władzy, obowiązujących w realiach. W opowiadaniu tym, bliżej nieokreślony prezes pokazuje swoje dwa oblicza. Jedno przeznaczone dla mediów oraz niespożytej masy swych wiernych wyborców. Drugie, które widzi, a właściwie słyszy tylko kot. Realne, zatrważające, jakże prawdziwe dla wrażliwych i inteligentnych obserwatorów naszej rzeczywistości ostatnich lat. Pierwsze opowiadanie jest naprawdę dobre. Później autor zaczyna plątać się w przelewaniu na papier swojej wizji świata Dobrej Zmiany.

Drugie opowiadanie, „Potrójna gra” zaczyna się nieźle, akcja pełna napięcia z dużą dozą prawdopodobieństwa, do momentu, gdy kot przemówi ludzkim głosem. Koncepcja realpolitik przechodzi w fantasy.

„Jubileusz” to trzecie opowiadanie, wyjątkowo prześmiewcze, ale i wyjątkowo nierealne. Nie jestem zwolenniczką Dobrej Zmiany, ale opowiadanie to nie wnosi niczego, poza maksymalną kpiną z obozu tej specyficznej władzy.

Czwarte opowiadanie to „Sen”. Tu autor sięgnął granic absurdu. Na szczęście w nawet najbardziej zakłamanej rzeczywistości, nie mogłaby dosięgnąć nas wizja autora.

Książkę polecam fanom serialu komediowo - politycznego, pt. "Ucho Prezesa", ewentualnie jako żartobliwy prezent dla zatwardziałych zwolenników "dobrej zmiany". Podsumowując książka jest nijaka, żeby nie napisać słaba. Przeczytać i zapomnieć.



Magda, księgarka, Galeria Solna Inowrocław