Pozwól odejść

Kristin Hannah, to znana w czytelniczym świecie autorka bestsellerów takich jak „Słowik”, czy przeniesionej na telewizyjny ekran powieści „Firefly Lane” – historii dwóch dziewczyn, które los złączył wielką przyjaźnią...



Historia Tully i Kate, to była pierwsza książka Kristin Hannah, po jaką miałam okazję sięgnąć. A potem przepadłam. „Pozwól odejść”, to kontynuacja historii dwóch przyjaciółek z „Firefly Lane” – przepiękna, arcywzruszająca i niesamowicie emocjonalna powieść obyczajowa.



„Pozwól odejść” charakteryzuje się bardzo metafizycznym klimatem i choć dotyka niesamowicie ciężkiego tematów jakim są m.in. utrata ukochanej osoby, uzależnienie, toksyczne relacje, to pisana lekkim piórem otula ciepłym płaszczem i pozwala zatopić się w lekturze po same uszy.



Nie da się ukryć, że ta opowieść przepełniona jest smutkiem, ale jednocześnie ma wydźwięk dający nadzieję. Dodatkowo rozjaśnia nam nieco obraz drugoplanowych postaci znanych z pierwszej części, co zmienia nieco całościowy obraz i usprawiedliwia pewne decyzje.



Nie sposób odmówić autorce umiejętności przelewania na papier ogromu emocji, które wybuchają podczas lektury, poruszając do głębi i hipnotyzując swoją prawdziwością…

Ja jestem wielką fanką powieści obyczajowych, które wyszły spod pióra Kristin Hannah, a opowieść o przemijaniu, dorastaniu, trudnościach życia Tully i Kate to absolutnie (zaraz po „Słowiku”) moje top!



Paulina, księgarz, Księgarnia Jaworzno Grunwaldzka

Część pierwsza zostawiła nas z rozdartym sercem, jednak w jakiś sposób się zakończyła pewna historia tam i teoretycznie mogło się nie zapowiadać na nic więcej. A jednak autorka zdecydowała się uleczyć i nas i bohaterów i wydać drugą część, w której poznamy losy bohaterów po pogrzebie Kate. Nawet nie sądziłam że było mi to tak potrzebne.

Pierwsza część przedstawiała nam historię niesamowicie pięknej, ale i trudnej i przede wszystkim rzadko spotykanej przyjaźni. W drugiej widzimy już skutki tego, jak ta przyjaźń dosłownie umiera, a żyć trzeba dalej. Razem z Tully próbujemy się uporać z tym co naprawdę ważne, czyli z dalszym życiem

Zawsze marzyłam, by w przyszłości mieć taką przyjaciółkę, która pomimo upływu lat i zmian w naszym życiu zawsze będzie gdzieś obecna i będzie gotowa wspierać. Tak jak wspierały się Tully i Kate przez ponad 30 lat. Ale nawet tak piękna przyjaźń kiedyś się kończy.

smutek smutek i jeszcze raz smutek. to on towarzyszy nam przez całą lekturę, która mimo tego że powinna nas cieszyć gdyż znów spotykamy się z naszymi bohaterami, to jednak nas smuci przez to, że oni też są smutni. A autorka pisze tak, że nie sposób się z tym nie utożsamiać.