Psychogeography (Vinyl)

Firma Ndeya wydała trzy albumy będące archiwalnymi nagraniami ukazującymi Jona Hassella i jego grupę pod koniec lat 80 eksplorujących ideę Czwartego Świata, jak zawsze podekscytowanego nowymi technologiami pojawiającymi się w tamtym czasie i możliwościami, jakie oferowały one w odkrywaniu własnej muzyki na nowo. Są to podwójne winylowe albumy: "The Living City [Live at the Winter Garden 17 September 1989]" i "Psychogeography" oraz "Further Fictions" będący kompilacją 2CD winylowych wydań (dostępny wkrótce).



"The Living City" pokazuje grupę Jona Hassella we wrześniu 1989 roku, występującą jako część instalacji audiowizualnej w World Financial Center Winter Garden w Nowym Jorku. Materiał, w nagraniu którego udział wzięli: Hassell (trąbka), Gregg Arreguin (gitara), Jeff Rona (klawisze i sample), Adam Rudolph (perkusja) i Daniel Schwartz (basie) został zmiksowany na żywo przez Briana Eno, który zaprojektował tę instalację audiowizualną w 10-piętrowym szklanym pawilonie, inspirowaną polowaniami, ceremoniami plemienia pigmejów Ba-Ya-Ka oraz zwierzętami i dźwiękami pogody z Kamerunu. Jon Hassell i jego ówczesny zespół - muzycy, którzy właśnie nagrali album "City: Works Of Fiction", grali w Atrium Winter Garden w ciągu trzech nocy, a Eno miksował na żywo zespół z dźwiękami instalacji.



„Psychogeography” to inspirowana sytuacjonizmem, przemyślana na nowo wersja albumu „City: Works Of Fiction” wydanego 1990 roku, starannie ułożona sekwencja alternatywnych ujęć, demówek i studyjnych jamów zebranych przez Jona Hassella w 2014 roku, kierującego się filozofią Debordian, tak by stworzyć inny wymiar dźwięków niż na oryginalnym wydaniu. Hassell przebrobił materiał precyzyjnym ostrzem, zniekształcając oryginalne taśmy z sesji w alternatywny album, który jest wyraźnie odrębny i wielowymiarowy.



W okresie powstawania albumu „City: Works Of Fiction” Hassell inspirował się coraz bardziej innowacyjnymi technikami produkcyjnymi stosowanymi w hip-hopie - w szczególności kolażami dźwięków jazzu i funku Bomb Squad oraz technikami łączenia taśm, które Teo Macero wniósł do pracy z Milesem Davisem. Hassell widział przejście od Milesa do Public Enemy i powiązał to z miejskim krajobrazem, łącząc swoje własne koncepcje Czwartego Świata z podobną, ale inną fragmentacją pejzażu miejskiego rapu. Zaczął włączać więcej tej estetyki do swojej własnej muzyki, grając do loopow z własnych występów i riffując na ostrych połączeniach hałasu, rytmu i melodii. Powstał dźwiękowy miks w stylu futurystycznego funku sci-fi z odpowiednio wtopioną estetyką produkcji - instrumenty i sample wyskakują na pierwszy plan, a następnie znikają w sposób charakterystyczny dla najlepszych płyt dubowych.



Oba albumy są po raz pierwszy wydane na winylu, każdy z nich został rozłożony na dwie płyty zapakowane jako deluxe gatefold zawierające komentarz Hassella, Eno i nowe wywiady z innymi muzykami zaangażowanymi w projekt, wraz z archiwalnymi zdjęciami z okresu.