Sugaring Season (Ecopack)

Sugaring Season, pierwszy od sześciu lat album Beth Orton, jest zarazem jej debiutem w barwach Anti- Records. Nagrywany w Portland, w stanie Oregon, z producentem Tuckerem Martine (My Morning Jacket, The Decemberists), jest owocem okresu introspekcji i odnowy.

Przynosi głębokie pod względem tekstów piosenki, nowo odkrytą ekspresyjność głosu i odważniejszą niż kiedykolwiek wcześniej syntezę jej szerokich muzycznych fascynacji i mocnej indywidualnej wizji artystycznej. Powiększyłam na tej płycie swój zasięg jako wokalistka i używałam głosu w sposób jaki wcześniej tego nie robiłam. Dużo rzeczy na tę płytę powstało w środku nocy, gdy pająki wiją swoją sieć, z niemowlęciem śpiącym za ścianą... W rezultacie pisanie znowu stało się sekretne. Potajemne i moje własne. Na potrzeby Sugaring Season, Orton i Martine stworzyli zespół marzeń, w którym znaleźli się nowi i starzy przyjaciele: klawiszowiec Rob Burger, basista Sebastian Steinberg i legendarny jazzowy perkusista Brian Blade, a także gitarzyści Marc Ribot i Ted Barnes oraz folkowy wokalista Sam Amidon. Album był w większości nagrywany na żywo, przez zespół reagujący na odmienne inspiracje Beth, od albumu First Take Roberty Flack, po jazzowo-folkową twórczości Pentangle. Zakres stylów jak słychać w piosenkach rozciąga się od głęboko uduchowionego, do łatwego i rozpromienionego, z otwartym strojeniem gitar, melancholijnymi fortepianami i modalnymi rytmami, stanowiącymi podstawę dla jej emocjonalnego głosu. Podczas gdy Beth odsunęła się od elektronicznych faktur, które dominowały na jej poprzednich płytach, jej muzyka ciągle jest zbudowana wokół rytmów. Nawet jeśli pochodzą z gitary akustycznej, zamiast sequencera. To może nie są taneczne beaty, ale rytm tam jest z całą pewnością i jest osadzony, pierwotny i natarczywy. Beth Orton jest laureatką nagrody BRIT Award, a także dwukrotnie była nominowana do Mercury Prize, gdzie znalazła się wśród takich takich postaci jak Bert Jansch, Emmylou Harris, Beck, Jim O'Rourke, Terry Callier, Ryan Adams i wielu innych. Jej poprzedni album, pochodzący z 2006 roku Comfort Of Strangers, został nazwany przez magazyn SPIN „bezbłędnie pięknym", zaś Uncut określił go mianem „najlepszej jej płyty do tej pory".