Nowy album Richarda Dawsona, który ukazuje się nakładem Weird World, jest ostatnią częścią trylogii, która rozpoczęła się od przedśredniowiecznego świata "Peasant", powróciła do teraźniejszości albumem "2020”.
Po niedawnej współpracy z fińskimi innowatorami Circle i jego pracy z Hen Ogledd, jest to powrót do własnego świata Dawsona z siedmioma utworami, które pogrążają nas w nierealnej, fantastycznej i czasami złowrogiej przyszłości, gdzie obyczaje społeczne zostały wypaczone, etyczne i fizyczne granice wyparowały... miejsce, gdzie nie musisz już angażować się w nikogo poza sobą i własną wyobraźnią. To skok w przyszłość, która jest w zasięgu ręki, a w niektórych przypadkach już się pojawiła.
Podczas gdy „2020” zajmował się realizmem społecznym, eksplorując emocjonujące mecze piłkarskie, błędną zasadę równowagi między życiem zawodowym a prywatnym i terapeutycznymi formami powtarzalnych ćwiczeń, „The Ruby Cord” zrzuca ograniczenia tak zwanego prawdziwego życia i zagłębia się w swego rodzaju świat science-fiction, w którym ludzkie społeczeństwo załamało się i przekształciło w coś wyraźnie mniej trwałego. "Tak wielu z nas przenosi się do tych światów fantasy", mówi Dawson. "Czy to faktycznie skonstruowane wirtualne rzeczywistości, światy komputerowe, czy też wycofywanie się w jeszcze bardziej fantastyczne sfery.... teorie spiskowe, nacjonalizm, amatorska wiedza piłkarska. Ludzie konstruują swój własny świat, ponieważ ten jest tak wadliwy".
Mimo futurystycznej scenerii Dawson porusza współczesne problemy - w tej bliskiej przyszłości świat fantazji, w którym żyją niektórzy ludzie, niezwykle przypomina starą Anglię lub mityczny Albion. Co się stanie, jeśli w tym wirtualnym świecie pojawi się usterka, która zmieni sielankową scenę w przerażającą? Dawson wyjaśnia wskazując jednocześnie niektóre z inspiracji stojących za albumem: "Podobnie jak w grach wideo, czasami coś się psuje i sprawia, że dzieje się coś, co jest naprawdę dziwaczne i niepokojące".
„Pamiętam, jak grałem w Skyrim” — wspomina Dawson. „Czasami postacie zanurzały się w ścieżkach, co jest niesamowite”. Te „usterki” są wystarczająco dziwne w grze komputerowej, ale co z nimi, gdy występują w przestrzeniach, w których żyjemy? „To po prostu nieuniknione, że pojawią się usterki i coś pójdzie nie tak, a wtedy ludzie nie będą w stanie kontrolować narracji własnej historii” — dodaje. To surowy obraz w czasach, gdy nacjonaliści na całym świecie zachęcają ludzi do kupowania fantastycznych wizji krajów, które nigdy nie istniały, i tylko oni mogą nas do nich przywrócić.
Dawson nie grał w grę wideo od czasu "Last of Us: Part Two", ale jej wpływ dotknął "The Ruby Cord". "To w pewnym sensie zepsuty świat", mówi. „Ta gra jest inspirowana wieloma rzeczami, ale zdecydowanie naszymi czasami i wszystkimi obecnymi zmartwieniami, zwłaszcza kwestiami środowiskowymi”. Inne wpływy to japoński duet Nagisa Ni Te z ich powolnym, inspirowanym Neilem Youngiem folk-popem oraz kompozycje Roberta Ashleya. "Uwielbiam to, jak delikatni są Nagisa Ni Te, cicho i powoli nabierający siły, bez pośpiechu i napierania".
Pisane w ciągu 2019 roku, przez cały 2020 rok i ukończone w 2021 roku - teksty do większości płyty zostały wymyślone podczas lockdownu Covid-19, gdy skutki uboczne izolacji dotknęły wiele osób na całym świecie. W tych okolicznościach napięcie w Wielkiej Brytanii wzrosło, ludzie wykazali się zarówno altruizmem, jak i egoizmem, a świat stał się o wiele trudniejszy do zrozumienia. Dawson chciał odejść od bezpośredniości 2020 roku i sprowadzić warstwę "mgły" nad wydarzeniami, maskując znaczenia, które są tam dla tych, którzy chcą się zagłębić.
Otwierający album utwór "The Hermit" jest jak dotąd najambitniejszym dziełem Dawsona, jak epicka opowieść z "The Vile Stuff" z 2014 roku, rozciągający granice jeszcze bardziej w rozległy 40-minutowy nastrojowy utwór, który działa jako brama do reszty świata "The Ruby Cord". Do "The Hermit" reżyser James Hankins stworzył towarzyszący 40-minutowy teledysk. Opowiadający historię samotnika żyjącego w świecie marzeń, film krótkometrażowy będzie miał swoją premierę w kilku kinach i przestrzeniach artystycznych w całej Wielkiej Brytanii, a po każdym pokazie odbędą się sesje Q&A.
