Zespół Queens Of The Stone Age ogłosił wydanie wznowień trzech swoich albumów w formie ekskluzywnych reedycji, zawierających limitowaną edycję kolorowych winyli, nowe ekskluzywne i odrestaurowane grafiki. Pierwszym z nich jest ten, od którego wszystko się zaczęło - powracający do tłoczenia po długiej dekadzie debiutancki album „Queens Of The Stone Age” z 1998 roku. Wraz z oryginalną listą utworów, ozdobiony oryginalną grafiką Franka Kozika, zawiera obi-strip zaprojektowany przez długoletniego współpracownika Boneface'a wydany na standardowym czarnym i limitowanym nieprzezroczystym pomarańczowym winylu!
9 grudnia zaś pojawią się dwa pozostałe wznowienia: nominowany do nagrody Grammy album z 2013 roku, który znalazł się na pierwszym miejscu listy przebojów Billboard 200 "...Like Clockwork" oraz redefiniujący "Villains" z 2017 roku.
"Villains" jest wznowiony w specjalnym pakiecie z okazji 5. rocznicy, zawierającym akwafortę, obi-strip i zupełnie nowy plakat autorstwa Boneface'a i wydane na limitowanym białym winylu. Po setkach epickich koncertów, porażkach, niewyjaśnionych urazach oraz wielu nominacjach do nagrody Grammy, na swojej siódmej płycie ‘Villains’, Queens Of The Stone Age wrócili z pustyni z nowymi bliznami i jakoś dziwnie ‘ładniejsi’.
Wyprodukowany przez Marka Ronsona, we współpracy z Markiem Rankinem i zmiksowany przez Alana Mouldera album, był ich pierwszym pełnowymiarowym wydawnictwem od czasu ukazania się płyty „…Like Clockwork” z 2013 roku, który przyniósł grupie ich pierwszy numer jeden w Stanach Zjednoczonych (a także w Australii, Belgii, Irlandii, Portugalii i Szkocji oraz drugą pozycję w Wielkiej Brytanii, Kanadzie, Szwajcarii, Norwegii, Nowej Zelandii i Finlandii...).
Oszałamiająca szata graficzna powracającego ilustratora Boneface'a i brzmieniowe popisy składu, sprawiły, że ich muzyka z jednej strony jest od razu rozpoznawalna, z drugiej przyniosła nowe, zaskakujące elementy.
Jak mówił sam Homme: „najważniejszym aspektem tego albumu była próba przedefiniowania naszego brzmienia. Próba zadania i odpowiedzenia sobie na pytanie „jak powinniśmy brzmieć dzisiaj?”. Jeśli nie możesz nagrać znakomitej pierwszej płyty, powinieneś się zatrzymać. Jednak jeśli możesz nagrywać świetne płyty, ale twoje brzmienie nie ewoluuje, staje się to parodią oryginalnego brzmienia”.
Oceniając swoją rolę Mark Ronson dodaje: „Queens zawsze byli jednym z moich ulubionych rock'n'rollowych zespołów. Od momentu gdy poszedłem do Tower na Sunset i latem 2000 roku kupiłem „Rated R”. Więc to było surrealistyczne, że dopuścili mnie do swoich sekretów, pirackiego klanu – lub „jacuzzi”, jak lubi to nazywać Josh. Wiedziałem też, że moje podejście fana nie zatrzyma mnie w jacuzzi. Były podczas pracy nad płytą takie momenty, w których zdawałem sobie sprawę, że oglądam moich muzycznych bohaterów, robiących coś, co będzie moimi ulubionymi momentami z wszystkich płyt Queens. Możliwość bycia tego częścią, była jak spełnienie marzeń. Bardzo ciężkich, mrocznych, ale i cudownych marzeń”. Z kolei ich wieloletni współpracownik, Mark Rankin dodaje: „po chrzcie ogniem, jakim była praca nad „…Like Clockwork”, byłem podekscytowany, że mogę ponownie wejść do studia z wyzwaniem, by popchnąć brzmienie dalej, szczególnie, że w tę kreatywną miksturę był także zaangażowany Ronson. Chcieliśmy rozwinąć produkcję w bardziej współczesny sposób, jednak ciągle będącą organiczną i wykonywaną na żywo. Podnosząc zasłonę, okazuje się, że to, co wydaje się elektroniką, w rzeczywistości jest grane na żywo, a rzeczy nie są takie, jak się wydają przy pierwszym kontakcie. To co jednak zrobiliśmy, jest jednoznacznie w stylu Queens”.
