Czas skrytobójców. Trylogia Okaleczone królestwo. Tom 1

Co zrobi skrytobójca, czyli osoba, która odbiera życie w sytuacji kiedy te życie będzie musiała ocalić? Przed takim problemem stanie Girton. Młody czeladnik najlepszej skrytobojczyni w kraine dostaje bardzo trudną misję do wykonania. Musi odnaleźć zdrajcę czyhającego na życie następcy tronu. Zadanie nie będzie łatwe, bo w zamku aż kipi od intryg i kłamstw, a Girton mimo iż jest zabójcą, to jest także nastolatkiem wyszydzanym przez swoich rówieśników. Czy podoła misji? Jeśli jesteście ciekawi to zachęcam do przeczytania tej książki. Mi się ta historia bardzo podobała. Jestem fanką fantastyki i to właśnie w takim wydaniu. Skrytobójcy, niekontrolowana, niszczycielska magia, dworskie intrygi, wątki w których bohater musi "wejść" w grupę osób, zdobyć ich przychylność, aby wypełnić misję. Takie właśnie historie uwielbiam. Wielki plus za objętość książki. Nie ma nic gorszego jak wczuć się w jakąś historię, która niebawem się kończy. Tutaj na szczęście nam to nie grozi. Ponad 500 stron książki sprawia, że możemy spędzić przy tej lekturze kilka długich wieczorów. Autor wykreował świetnych bohaterów, nieoczywisty magiczny świat, a przy tym potrafił zaskoczyć licznymi zwrotami akcji. Na pewno sięgnę po kolejny tom, bo jestem bardzo ciekawa co dalej się wydarzy. Mam nadzieję, że druga część będzie równie dobra jak ta.

Jest to historia o czeladniku skrytobójczyni, który wyrusza na niebezpieczną misję.

Nic więcej nie potrzebowałam, żeby wiedzieć, że to jest książka, którą muszę przeczytać.



Najpierw opowiem trochę o minusach, bo wiadomo… najpierw obowiązki, potem przyjemności.

Na początku ciężko było mi się przyzwyczaić do formy „mistrz” zamiast „mistrzyni”, jeśli chodzi o kobietę. Dopiero po skonsultowaniu się z wydawnictwem (dziękuje za wyjaśnienie!) dowiedziałam się, że to wynika z tego, że nikt nie wie, że Marela jest kobietą.

Czytając trochę mnie to dekoncentrowało i ciężko mi się było przyzwyczaić.



I coś, co dla niektórych będzie minusem, a dla mnie jest to nawet atut.

Tutaj nie ma dużo akcji, powiedziałabym, że dopiero na ostatnich 50 stronach wszystko przyspiesza.

Świat, historie i bohaterów poznajemy powoli, nie spiesząc się. Mamy dużo czasu na przypatrywaniu się relacjom między postaciami i wolnego odkrywania zagadki.



Szczerze mówiąc, wolę takie rozwiązania i mam wrażenie, że ten pierwszy tom to bardzo dobry wstęp do dalszych tomów.



Na pewno zaskoczył mnie wątek kryminalny, którego się nie spodziewałam. Byłam przygotowana na „czystą fantastykę”, a dostałam taki bonus