Godzina zagubionych słów

Za oknami dopiero za kilka miesięcy będzie nam dane zobaczyć spadające płatki śniegu i usłyszeć dzwonki sań, jednakże fanów piosenki „Last Christmas” Natasza Socha może już teraz przenieść w magiczny czas świąt.

Każdy z nas pamięta w swoim życiu, przynajmniej jeden moment, gdy żałował niewypowiedzianych przez siebie słów. „Godzina zagubionych słów” opowiada nam historie osób, które w świąteczny wieczór otrzymały ostatnią sposobność na rozmowę ze swoimi najbliższymi, którym w przeszłości nie odważyli się powiedzieć tego, co chcieli najbardziej. Natasza Socha skłania nas do rozmyślań nad własnymi relacjami międzyludzkimi, jednocześnie dając nam do zrozumienia, że nigdy nie znamy daty ostatniej rozmowy z naszymi bliskimi. „Godzina zagubionych słów” wzrusza i daje pokrzepienie po stracie kogoś bliskiego, a także pozwala zrozumieć samego siebie oraz uczy wybaczać innym i sobie.

Twórczość Nataszy Sochy jak zawsze emanuje ciepłem, rodzinnością i humorem idealnym na jesienne i zimowe wieczory z książką i herbatą. „Godzina zagubionych słów” szczególnie spodoba się fanom książek, takich jak „Fotograf utraconych wspomnień” i „Zanim wystygnie kawa”.



Kaja, księgarka, Warszawa, CH Ursynów

" Kiedy umiera nagle najbliższa osoba, naturalną reakcją jest rozpacz. Czasem zaprzeczenie, wymieszane z bólem, który rozsadza człowieka od środka. Bywa też tak, że nie czuję się nic. Człowiek zastyga, tężeje, jakby nic do niego nie docierało "~ N.S.

W życiu każdego człowieka przychodzi moment, w którym kogoś traci. Z tyłu głowy jest ta myśl, że taka jest kolej rzeczy, ale nijak nie można się do tej straty przygotować. A gdyby tak dostać chwilę czasu... godzinę... na rozmowę, na pożegnanie które nie było dane?

Natasza Socha stworzyła zbiór opowiadań, które są luźno ze sobą powiązane i tworzą bardzo wzruszającą całość. Bohaterowie każdego z opowiadań dostają tytułową godzinę na ostatnią rozmowę z osobą, którą stracili. Książka jest bardzo sentymentalna i trzymająca za serce. Kulminacja wszystkich historii została osadzona w dniu 23 grudnia. Perypetie postaci są różne, ale łączy je jedno – strata.

"Godzina zagubionych słów" była dla mnie ciężką przeprawą. Razem z bohaterami przeżywałam każdą ich stratę, a szczególnie bliska byłam i historia Marcina. Płakałam przy tym opowiadaniu i po jego skończeniu, bo sama muszę radzić sobie po stracie młodszego i jedynego brata...

Książka nie jest typowo świąteczną pozycją. Panuje w niej bardzo nostalgiczny klimat, a tęsknota jest wszechobecna. Ale jeśli szukacie wzruszającej i mówiącej o sile uczuć powieści obyczajowej, ta jest w sam raz. Przekonuje, że nawet chwila rozmowy może przynieść ukojenie i zadziałać jak balsam na udręczoną duszę.