Jedyny dzień w roku

Wigilia jest zwykle długo wyczekiwanym dniem w roku, gdy spotyka się całą rodziną wszelkie spory cichną oraz czuć zapach piernika i pomarańczy. Niestety nie dla wszystkich jest to szczęśliwy i utęskniony czas. Dorota dobrze radzi sobie w życiu, ma pracę, mieszkanie oraz ukochanego psiaka, jej życie jest cudownie przewidywalne, ale ona jest z niego zadowolona. Rodzinne spotkania przy wigilijnym stole kojarzą jej się z utrapieniem, wiecznymi pretensjami i ogólnie czasem na zasadzie oby to przeżyć i wrócić do domu. Jednak w tym roku wydarzy się coś zupełnie niespodziewanego co zmieni życie Doroty.



Książka jest trudna, dotyka rodzinnych waśni, niedomówień, wspomnień. Pokazuje jak ważne są nasze wybory i jak kształtują świat, w którym żyjemy. Jest dość trudna do przeczytania, ale warto dobrnąć do końca bo nasza cierpliwość powtarzalności wydarzeń zostanie wynagrodzona. W dużym skrócie to "Dzień świstaka" osadzony w klimacie Świąt, bardzo mocno wpływający na emocje czytelnika przywołując najgorsze rodzinne demony. Bardzo polecam ❤

~Mimbla

Dzięki uprzejmości wydawnictwa Filia miałam okazję poznać twórczość @agnieszka_jez_pisarka "Jedyny dzień w roku" to kolejna fajna historia z przesłaniem.



Po przeczytaniu kilkudziesięciu stron na myśl przyszedł mi od razu Dzień Świstaka

Co byście zrobili, gdyby życie nagle wywróciło się do góry nogami i moglibyście poświęcić czas na analizowanie samego siebie? Zmienilibyście coś w swojej postawie, dostrzeglibyście większy sens, a może uważacie, że dobrze jest, jak jest? Agnieszka Jeż daje czytelnikowi okazję do refleksji. Pandemia oraz zbliżające się święta są okazją do zwolnienia, wzięcia głębszego oddechu i przewartościowania pewnych zachowań, relacji z ludźmi oraz zastanowienia się, czego tak naprawdę chcemy od życia. Pisarka robi to w sposób lekki, a jednocześnie bezpośredni. Przez główną bohaterkę zwraca nam uwagę, że czasem musimy wziąć winę na siebie i zrozumieć, że nie jesteśmy idealni.



W powieści czuć świąteczny klimat, powiedziałabym, że taki prawdziwy, a nie często wyidealizowany przez nas. Święta są zabiegane, tłumy spieszących się ludzi robią gorączkowe zakupy na ostatnią chwilę, wyrzucane jest cała masa jedzenia, a i aura nie sprzyja, bo często mamy jesień zamiast pięknej, białej zimy. Często ten magiczny czas przelatuje nam przez palce i chociaż większość osób ma wtedy czas wolny, to czuje się podwójnie zmęczona robieniem zakupów, godzinami sprzątania i gotowania.



„Jedyny dzień w roku” jest inny niż dotychczas czytane przeze mnie świąteczne historie, bo nie ma w nim aż tak mocnego romantycznego wątku, jest mniej zabawnych, lekkich sytuacji. Chociaż jest to przyjemna świąteczna opowieść, to jednak odnoszę wrażenie, że jest trudniejsza, bardziej skłaniająca do refleksji.



Książkę czytało mi się szybko i byłam przy niej zaskoczona sposobem prowadzenia fabuły. Miała jeden minus, gdyż niektóre powtarzające się fragmenty zaczynały mnie nudzić, przez co przelatywałam je wzrokiem. Całość uznaję jednak za ciekawą, odstającą od dotychczas mi znanych opowieści, dlatego może zainteresować osoby szukające czegoś nowego, ale wciąż pozostającego w lekkim, świątecznym klimacie.