Kiedy byliśmy sierotami

Kiedy bylismy sierotami

Recenzja Księgarza Księgarnie Świat Książki

Znam prozę Kazuo Ishiguro, jednak książka „Kiedy byliśmy sierotami” bardzo, naprawdę bardzo mnie zaskoczyła. Przez większość fabuły drażnił mnie narrator i jednocześnie główny bohater powieści. Dorosły człowiek opisujący ważne etapy swojego życia o mentalności gimnazjalisty. Zagubiony i zdesperowany w dążeniu do celu jak znani nam współcześnie „emerytowani zbawcy narodu”. Tak bardzo upierający się przy własnej, jedynie słusznej interpretacji wydarzeń, że nie tylko nie dopuszczał do siebie innych argumentów, ale wybuchał agresją w stosunku do ludzi chcących mu pomóc, gdy coś z przyczyn obiektywnych poszło nie tak. Najbardziej przerażający w tej książce jest fakt, że Ishiguro tak realistycznie stworzył postać głównego bohatera, swego rodzaju angielskiego schizofrenika-gentlemana, który widzi świat tak, jak mu wygodnie. Dobitnie uzmysłowił to bohaterowi pułkownik Hasegawa. Pięknie opisana podłość angielskich dżentelmenów, którzy ponad wszystko, wielkie idee, ponadczasowe wartości najbardziej cenili własne korzyści i to nie tylko te materialne. Ta porażająca marność ludzka kryjąca się za nienagannymi manierami. Ten brak szacunku dla ludzi, którzy byli po drugiej stronie (czytaj nie byli Anglikami), ten zniewalający całe narody wielkobrytyjski system. Ishiguro ma tę zdolność i dystans by tak właśnie opisywać świat kolonialny z całym jego złem. Ostatni raz miałam podobne doznania, czytając „Birmańskie dni” Georga Orwella. „Kiedy byliśmy sierotami” nie jest łatwą książką, historia wbrew temu, co myśli pan Banks nie jest taka prosta. Jest złożona i brutalna jak tamto życie. Magda, księgarka, Inowrocław, Galeria Solna