Lekcje chemii

Rewelacyjna książka! Świetnie napisana. Wciągająca, niebanalna historia. Bardzo motywująca. Obowiązkowa lektura dla każdej kobiety. Oprócz egzemplarza dla siebie zakupiłam dwa kolejne na prezenty dla moich Fajnych Babek. Polecam! Kto jeszcze nie przeczytał, niech zabiera się do lektury.

Po książkę autorstwa Bonnie Garmus sięgnęłam z polecenia koleżanki. Przekonała mnie tym, że jest to tak dobra lektura jak „Gdzie śpiewają raki”. „Lekcje chemii” to powieść całkowicie od niej odmienna, ale przeczytałam ją jednym tchem i bardzo mnie urzekła.



Akcja „Lekcji chemii” dzieje się w latach 50., ale wiele z sytuacji, które spotyka główną bohaterkę pozostaje nadal aktualnych. Elizabeth jest chemiczką pracującą w zespole składającym się z samych mężczyzn. Jej badania są dyskryminowane tylko ze względu na fakt, że jest kobietą. Wraz z pojawieniem się w jej życiu Calvina Evansa zaczyna odnosić sukcesy nie tylko na polu chemicznym, ale także wioślarskim. Niestety los rzuca jej pod nogi kolejne kłody. Z laboratorium chemicznego przenosi się do programu kulinarnego, który tak samo jak prowadząca jest niebanalny. Elizabeth jest twardo stąpającą po ziemi kobietą pewną swoich poglądów i przekonań. Podziwiam ją za umiejętność kompletnego nieprzejmowania się tym co mogą pomyśleć o niej inni.



Życzę każdej z nas takiej wytrwałości, charyzmy, determinacji i pewności siebie jaką ma Elizabeth Zott i zachęcam do osobistego poznania jej poprzez lekturę „Lekcji chemii”. Polecam przeczytać przed obejrzeniem serialu z Brie Larson w roli głównej.

Irmina, księgarka, Toruń CH Plaza

Miałam dwa podejścia do tej książki. Za pierwszym razem nie podobała mi się z tego samego powodu, dla którego przyswoiłam ją po raz drugi - prosty język teatralnej narracji, jakby dedykowany dla młodzieży, brak szczegółowej opisowości, rozbudowanej detalami i pogłębionej narracji, a postaci przedstawione często były zero-jedynkowo. Za drugim jednak razem było mi dane po nią sięgnąć po ciężkich reportażach Jacka Hołuba, charakter typowego "czytadła" okazał się wtedy bardzo trafionym, wszystko więc ma dwie strony. Natomiast ujmujący wizerunek Elizabeth Zott - bezwzględnie bezpośredniej, pozytywnie nieociosanej i bezkompromisowej kobiety - to w dużej mierze najprawdopodobniej przedstawienie samej Bonnie Garmus, która również pracowała w polu techniki, medycyny i edukacji, która jest także pływaczką, wioślarką, matką oraz właścicielką psa imieniem Dziewięćdziesiąt Dziewięć! Niezależnie od polityki, wierzeń, stygmatyzacji wychowawczej, czy innych społecznych uprzedzeń, bardzo rażącym odnalazłam poniżanie i umniejszanie drugiemu człowiekowi w ogóle, jak i brak sprawiedliwości oraz niewypowiedzianej prawdy. "Lekcje chemii" to pozycja o połączeniu sił sukcesu dwojga ludzi, syzyfowej pracy naukowej i niekonwencjonalnym sposobie bycia. Książka warta przeczytania.

Zapewne dewiza Elizabeth Zott, głównej bohaterki „Lekcji chemii”, przydałaby się większości współcześnie żyjących ludzi. Brzmi ona następująco: RÓB SWOJE. Bez nadmiernego analizowania, patrzenia na to, co powiedzą inni, a także jak inni nas oceniają. Nasza bohaterka jest bowiem człowiekiem czynu, przez co zresztą miewa kłopoty i nie jest lubiana przez wszystkich. Choć trzeba przyznać, że najgorszym jej grzechem jest to, że urodziła się kobietą. Tym większym, że miała czelność w latach 50. XX wieku mieć ambicję zostania naukowcem.



Autorka w lekki i humorystyczny sposób przedstawia kolejne walki i niestety często porażki głównej bohaterki, książka ma feministyczne zabarwienie, każe nam zastanowić się nad nierównościami społecznymi, które – nie czarujmy się – nawet obecnie jeszcze całkowicie nie zniknęły. Choć zdaję sobie sprawę, że całość jest odrobinę przerysowana, jednak być może dlatego został osiągnięty efekt terapeutyczny – czego byśmy nie zrobili, i tak znajdą się tacy, którzy nie będą zadowoleni.



Większość z nas lubi dobre zakończenia, w których dobro zwycięża, a czarne charaktery ponoszą klęskę. Paradoksalnie takie właśnie zakończenie „Lekcji chemii”, choć przez czytelników oczekiwane, jest niestety najsłabszą częścią tej świetnej książki. Nie może to jednak przesłonić jej innych, niewątpliwych zalet.



Joanna, Księgarz, Galeria Rzeszów

Książka napisana lekkim językiem.

Z wrażeń: akcja przewidywalna, dobitnie podkreślająca poglądy autora. Autorka sprawia wrażenie braku dobrego zaznajomienia z tematem ze świata naukowego ówczesnych czasów- a więc książka staje się mało autentyczna. Dodatkowo, subiektywna, bardzo wyraźna opinia autorki na współczesne popularne, kontrowersyjne tematy pozbawiona tzw. podejścia "z drugiej strony". Bohaterowie odmiennych od głównej bohaterki poglądów w zasadzie nie mają nigdy nic rzeczowego do powiedzenia, co czyni książkę po prostu płytką. Autorka pokusiła się o prowadzenie dialogów pomiędzy bohaterami odmiennych poglądów, zrobiła to jednak w sposób banalny i płytką refleksją.. Książka mocno nacechowana emocjami, jednak sama autorka sprawia wrażenie osoby sfrustrowanej, nieszczęśliwej, niespełniającej swoich marzeń, czemu dała upust w recenzowanej powieści.