Później

Co tu można powiedzieć? Książka po prostu MEGA. Znajduje się w niej też element wielkiego zaskoczenia. Cudowna

Po pierwsze, jest cała masa zarzutów odnośnie stylu. Czemu to nie jest styl Kinga? Wyjaśnienie znajdujemy na ostatnich stronach, gdzie widać że pod koniec styl pisania się zmienia. Książka napisana jest w formie autobiografii bohatera i tak jest prowadzona. Początkowo styl jest pokraczny i szorstki, aby zmieniać się w czasie lektury na bardziej lekki. Taki zamysł Kinga. Jak wyszło to już inna sprawa. Jednak prawdą jest to, że czyta się samo. Nie jest to Misery, którą czyta się z sercem w gardle, nie jest to Lśnienie czy Smętarz gdzie człowiek boi się kartkę odwrócić. Ale nadal przyjemnie się czyta, pomimo tego że z uwagi na prowadzoną narrację wiadomo co się za chwilę stanie.

Książka mimo wszystko przyjemna. Gdyby była napisana w stylu Kinga, na pewno byłaby lepsza, jednak sam zamysł prowadzenia narracji ze strony 22 latka, piszącego swoją autobiografię, posiadającym koślawy styl, ciekawy.

Nie będę ukrywać, że za twórczością Kinga nie bardzo przepadam. Dlaczego? W sumie nie mam pojęcia, do tej pory przeczytałam tylko dwie jego książki "Znalezione, niekradzione " Oraz "TO" Przy czym tej drugiej nie skończyłam. Nie mogłam się w nie wkręcić albo całkowicie mnie nie porwały. Po jakimś czasie postanowiłam zaryzykować i dzięki uprzejmości wydawnictwa albatros miałam możliwość przeczytać "Później" i ta książka była strzałem w dziesiątkę. Nie wiem, czy musiałam "dorosnąć" do tego, czy po prostu ta książka ma w sobie coś, co powodowało, że czytanie jej było wielką przyjemnością. Całą książkę czyta się bardzo dobrze, a przede wszystkim bardzo szybko, aczkolwiek horrorem bym tego nie nazwała, może gdybym była młodsza? No dobra, czasem gdzieś tam pojawiała się gęsia skórka, szczególnie w chwilach, w których nasz główny bohater rozmawiał z duchami zmarłych. Aczkolwiek książka jest dość schematyczna, napisana prostym, przyjemnym językiem. Nie była również nużąca ani niepotrzebnie przeciągnięta, choć momentami nic tak naprawdę się tam nie działo. Postać Jamiego bardzo dobrze wykreowana, choć w sumie i bohaterom pobocznym autor poświęcił również więcej uwagi. Motyw rozmowy z duchami bardzo mi się podobał, a forma narracji również przypadła mi do gustu. Całość przyprawiona fajnym humorem. Ja jestem zadowolona z tej pozycji i mam nadzieję, że to nie będzie moje ostatnie spotkanie z piórem autora. Jeśli szukacie książki, która nie wymaga wiele od czytelnika i nie spowoduje, że będziecie bali się dojść w nocy po ciemku do łazienki i nie boicie się lekkiego dreszczyku emocji, to ta pozycja z pewnością jest dla was.

Nowa książka Stephena Kinga zawsze wzbudza wiele emocji. Można powiedzieć, że autor przyzwyczaił już nas do mrocznych, nieco dziwnych i wciagających opowieści.

"Później" zakwalifikowana została jako horror, co wielokrotnie było nawet podkreślane w trakcie czytania książki. "Jak mówiłem, ta historia to horror" - takim zwrotem wielokrotnie posługiwał się narrator zapewniając, że wkrótce nastąpi coś naprawdę przerażającago. Czekałam na ten horror, czekałam do ostatniej strony z nadzieją, że może finał mnie zaskoczy w sposób charakterystyczny dla książek Kinga. Niestety tak się nie stało. Jeśli mam znaleźć najbardziej przerażający obraz w tej książce to będzie to chyba widok zmarłego z dziurą i wielką raną po jednej stronie twarzy na widok której bohater wymiotuje

Czytam Kinga od lat. Zawsze z zainteresowaniem. Ostatnią książkę PÓŹNIEJ przeczytałem z mieszanymi uczuciami. Gdyby nie to że lubię twórczość tego pisarza to bym przerwał czytanie. Jestem rozczarowany tą Książką. Napisana naiwnym stylem. Gdzie podział się styl pisania Kinga? Dlaczego napisał w tym stylu? Mogę się tylko domyślać. Bardzo rozczarowany czytelninik. NIE POLECAM!!!