Schronisko, które przetrwało

Świetnie napisana, wciągająca , pięknie namalowane Karkonosze! Naprawdę można oderwać się od codzienności.

Na pewno warto przeczytać „Schronisko, które przetrwało” Sławka Gortycha. Przeszłość nie daje o sobie zapomnieć. Jeszcze raz poznajemy czasy narodzin faszyzmu. Przenosimy się do znanego schroniska „Odrodzenie” w Karkonoszach. Obóz dla chłopaków z Hitlerjugend. W migawkowym ujęciu poznajemy ludzi, zdarzenia, które będą miały wpływ na rzeczywistość powojenną i współczesną. Opowiedziane historie wciągają, niepokoją i momentami zdają się być znajome. Chodzi szczególnie o ludzkie postawy, zachowania, motywacje. Niestety, historia lubi się powtarzać. Tłem zdarzeń stają się Karkonosze. Czasami świat przyrody, natury wysuwa się na pierwszy plan. Dzieje się to za sprawą impresjonistycznych, migawkowych opisów. To opowieść historyczna, sensacyjna, ale też o uczuciach, namiętnościach. Powieść czyta się z zainteresowaniem.

Druga część sagi o schroniskach w Karkonoszach, trudnej historii ziem Dolnego Śląska, któr nadal jest mało znana. Podobnie jak pierwszą część czyta się z zapartym tchem, trudno od niej oderwać się. Różni się trochę w stylu pisania od pierwszej części ale nie zmieniło się jedno, obie książki tak malują historię Karkonoszy, że chce się tam natychmiast pojechać i odwiedzić opisywane miejsca. Bardzo polecam obie książki i czekam na 3 część

bardzo ciekawa, czyta się jednym tchem. Polecam, bo wprowadza w nastrój naszych pięknych gór Sudetów, które ukrywają wiele tajemnic z dawnych czasów.

„Schronisko, które przetrwało” to drugi tom karkonoskiej serii kryminalnej autorstwa Sławomira Gortycha. Jest on miłośnikiem Karkonoszy i inspiracje do swoich powieści czerpie z wędrówek po górach. Dzięki temu jego książki, poświęcone tajemniczej historii schronisk położonych w najwyższym paśmie Sudetów, wiernie oddają szczegóły geograficzne i historyczne tych terenów.



Bardzo przyjemnie i ciekawie wędrowało mi się wraz z bohaterami po karkonoskich szlakach, a także chętnie poznałam tło historyczne tego miejsca. W „Schronisku, które przetrwało” akcja dzieje się dwutorowo – współcześnie i latach 40. XX wieku. Nie jest to według mnie klasyczny kryminał, a bardziej powieść przygodowa z elementami historycznymi i sensacyjnymi. Kojarzy mi się z serią powieści o przygodach Pana Samochodzika. Nie jest to książka, która pozostaje w pamięci na długo po przeczytaniu, ale mimo to warto poświęcić jej czas, ponieważ spędzimy go przyjemnie. Myślę też, że ta powieść może zaszczepić chęć do górskich wędrówek.



Z niecierpliwością czekam aż ukaże się tom poświęcony mojemu ulubionemu schronisku Samotnia. Mam nadzieję, że autor ma w planach taką powieść.

Irmina, księgarka, Toruń CH Plaza