Sedno rzeczy

Powieść Sedno rzeczy (1914) to jedno z najważniejszych dzieł Natsume Sosekiego. Jej narrator, student uniwersytetu w Tokio, wspomina swą znajomość ze starszym od siebie, zagadkowym mężczyzną, którego tytułował mianem Sensei (Mistrz). Próbował zrozumieć przyczyny jego samotniczego trybu życia i izolowania się od świata, ale dopiero z treści obszernego pożegnalnego listu, który otrzymał od Senseia, mógł poznać jego tajemniczą, bolesną przeszłość, powód moralnych rozterek oraz ostatecznej decyzji.
Subtelną analizę psychologiczną głównych postaci powieści autor związał z wydarzeniami historycznymi – końcem ery Meiji, wielkiego przełomu w dziejach Japonii, którego Soseki był świadkiem i bacznym obserwatorem.
Sedno rzeczy, publikowane często w świecie pod oryginalnym tytułem Kokoro, zostało przetłumaczone na wiele języków obcych, a w Japonii inscenizowano je w teatrach, filmowano oraz wykorzystywano jako podstawę fabuł mangi i anime.

Kinnosuke Natsume (1867–1916), znany pod literackim pseudonimem Soseki, należał do najwybitniejszych japońskich pisarzy XX wieku. Z wykształcenia był anglistą i przez kilka lat wykładał literaturę angielską na Uniwersytecie Cesarskim w Tokio, lecz w 1907 r. zrezygnował z tej pracy, by całkowicie poświęcić się pisarstwu. Jest autorem powieści, głównie psychologicznych, wielu opowiadań, esejów i recenzji; tworzył też poezję haiku. Wywarł duży wpływ na literaturę japońską ostatnich stu lat. Entuzjastą jego twórczości był m.in. Osamu Dazai.