Sonata o niezapominajce

Sonata o niezapominajce

Agata

"Sonata o niezapominajce" rozpoczyna się w latach 40-tych XX wieku. Jest podzielona na trzy części, a każda z nich to inny etap życia głównej bohaterki. Poznajemy ją jako nastolatkę, młodą matkę oraz dojrzałą kobietę, która jest już babcią. Fabuła powieści nie była szczególnie zaskakująca – to historia miłości dwójki bliskich sobie osób, którym poczucie odpowiedzialności nie pozwala być razem. Ale nie o fabułę w tej powieści chodzi – a przynajmniej nie tylko o nią. Wprawdzie Sonata o niezapominajce to historia miłości, ale wszystko, co dzieje się wokół głównego wątku jest fascynujące. Santa Montefiore kapitalnie pokazała reguły panujące w małej angielskiej społeczności żyjącej w Argentynie – niejednokrotnie w bardzo zabawny sposób. Przybliżyła uroki Anglii, szkoły z internatem, zmieniające się z biegiem lat obyczaje, a nawet modę. Na uwagę zasługuje konstrukcja bohaterów – każdy z nich jest dopracowany, wyróżnia się na tle innych i przykuwa uwagę. Santa Montefiore nie idealizuje ich, mają wady, nie wszyscy budzą sympatię. "Sonata o niezapominajce" ma w sobie coś, co nie pozwala się oderwać od książki. Autorka posługuje się językiem w taki sposób, że w historię się wnika. Przekazuje emocje bohaterów w namacalny sposób i nie sposób przerwać lektury. Kiedy zaś na chwilę się od niej odrywamy, wciąż przeżywamy z bohaterami ich perypetie. "Sonata o niezapominajce" to powieść raczej do kobiecego grona czytelników. Nie jest to książka na jeden wieczór. Z jednej strony decyduje o tym spora objętość, a z drugiej nie chce się jej czytać szybko, ale raczej przeżywać i cieszyć się nią jak najdłużej.