Spowiedź carycy Katarzyny II

Nie czytałem wcześniej Machta. To moja jego pierwsza książka. Wiem, że nie ostatnia. Świetny tytuł. Lekkie pióro, mnóstwo ciekawostek. Nie tylko dla koneserów historii.

Dla mnie rewelacja. Teraz sięgnę po inne książki autora. Świetna forma. Przystępny język!

Pokój rozkoszy, orgie, a także zamach stanu i wygórowane ego. Christopher Macht, autor bestsellerowej serii „Spowiedź Hitlera” z wydawnictwa Bellona po raz kolejny wprowadza nas w szczerą rozmowę kontrowersyjnych postaci historycznych. Tym razem mamy okazję usłyszeć wywiad-rzekę z carycą Katarzyną II, przeprowadzony przez króla Stanisława Poniatowskiego. Katarzyna II bardziej od twardych rządów jest znana ze swoich miłosnych uniesień, gdzie nawet w dzisiejszych czasach są tematem tabu.



„Masz, mój drogi Stanisławie, jakieś pytania?” Miał ich wiele, ale nie śmiał zapytać swojej pani o wyznania. Stanisław Poniatowski spełnił prośbę jej cesarskiej mości, więc musiał zdobyć się na odwagę. Jednakże już od początku zaspokoił swoją ciekawość. To o co pytają wszyscy i pytać będą późniejsze pokolenia: Ilu miała kochanków? Jak wyglądała noc poślubna? Kto jest ojcem następcy tronu? Katarzyna II nie była zaskoczona ani urażona. Rozkazała ukochanemu poruszać także inne kwestie, a carycy się nie odmawia.



Jeżeli od publikacji historycznych wymagasz więcej niż tylko ciekawostek historycznych, opisanych współczesnym językiem, "Spowiedź carycy Katarzyny II" jest dla ciebie. Przez koncepcje dialogu, a raczej wywiadu-rzeki (obszernej rozmowy z osobistościami opublikowanej w formie książki), możemy poznać charakter władczyni. Czujemy zażenowanie, kiedy opisuje intymne zwierzenia byłych kochanków, a nawet współczucie w trakcie samotnych momentów jej życia. Wgląd w uczucia poważanych osobistości i czytanie ich osobistych myśli, czyni tytuł wartym przeczytania.



Joanna, księgarka, Elbląg Ogrody

Historyczne wywiady Christophera Machta, regularnie wydawane przez Bellonę mają szokować, oburzać, odrzeć bohaterów z drogich ubrań i pokazać jako zwyczajnych ludzi: zakochanych, zdenerwowanych, chorych, spoconych w jedwabnej pościeli i ubrudzonych winem. Władca absolutny śpiący na sianie na tyłach gospody nie jest już majestatyczny ani boski.

Razem ze Stanisławem Augustem Poniatowskim telepiemy się karocą bez resorów do Petersburga, by wysłuchać spowiedzi dojrzałej i tęgiej carycy Katarzyny II. Caryca w przerwach między miłosnymi igraszkami opowiada królowi Polski o swoim dojrzewaniu, małżeństwie i dochodzeniu do władzy absolutnej w Rosji. Klasycznie u Christophera Machta wywiad-rzeka ocieka aluzjami seksualnymi. Sprawy władzy, podejmowania decyzji i rządzenia rzędem dusz schodzą na dalszy plan. Caryca Katarzyna II to władczyni absolutna, której w głowie głównie (szybkie) stosunki międzynarodowe (z dyplomatami).

Spowiedź Katarzyny II delikatnie jak przez zasłonę alkowy naświetla ciekawostki z życia carycy i zaczepia o kilka faktów z życia codziennego XVIII wieku. Merytorycznie jest słaba – przemyca niewiele wiedzy, narracyjnie jest niespójna – cały czas wraca temat seksualnych zachcianek i tego, kto był dziewicą, a kto impotentem. Słownictwo erotyczne jest jakieś dziecinne i dla bohaterów wstydliwe. Po kolejnej z serii spowiedzi nie widzę progresu w narracji, tylko zmianę dekoracji. Zainteresowania kręcą się jak lubieżny bąk wokół erotyki, ukrytych homoseksualistów i dziwnych praktyk seksualnych. I głównie wokół ciała: dolegliwości, chorób, procesów fizjologicznych. Miałam déjà vu: rozbierałam tego samego władcę/zbrodniarza, tylko z sukni, nie z munduru. Wyrobiony na historycznych bitwach Bellony czytelnik może się absolutnie wyluzować przy serii historycznych spowiedzi.

Weronika, księgarka, Gliwice Arena

Niech pierwszy rzuci kamieniem ten, kto nigdy nie słyszał o książkach z serii „Spowiedź Hitlera” albo innych przejawach twórczości Christophera Machta. Tym razem zamiast przyciągać czytelnika na sensacyjne wieści o wodzu Trzeciej Rzeszy, który niby umarł, ale tak naprawdę to nie, autor wykorzystuje inny zabieg. Tytułowa bohaterka od pierwszej do ostatniej strony opisywana jest przez pryzmat jej podbojów łóżkowych.

Nie do końca wiem, do jakiego gatunku mogę zakwalifikować „Spowiedź carycy Katarzyny”. Definitywnie nie będzie to praca naukowa, do książki popularnonaukowej również brakuje mi potwierdzenia informacji przekazanych w tekście (przypisy nie są takie trudne, naprawdę!). Najbezpieczniejszym wyjściem będzie określenie książki Machta jako fantazji autora, inspirowanej bądź opartej na prawdziwych wydarzeniach.

Osobiście nie jestem fanką tego typu literatury, ale rozumiem, co może się w niej podobać. Czytanie przypomina oglądanie serialu – poznajemy fakty, które są pominięte w szkolnych podręcznikach (jak wszystko, co interesujące, mówiąc szczerze), a jednocześnie książka nie jest trudną do przeczytania cegłą jak publikacje naukowe. Biorąc pod uwagę, że w maju 2023 premierę ma trzeci sezon serialu o Katarzynie Wielkiej, można uzupełnić oglądanie lekturą – albo na odwrót.



Paulina, księgarka, Wrocław Korona