Three Futures

Gdy Mackenzie Scott zaczęła komponować materiał na ‘Three Futures’, trzecią płytę Torres, zaintrygował ją pomysł, że muzyka może cieszyć i być odbierana przez wszystkie pięć zmysłów.

Podczas procesu twórczego intelektualną inspiracją dla Scott okazały się książki: te dotyczące fikcji (‘Przezroczyste przedmioty’ Vladimira Nabokova, ‘Ruchome święto’ Ernesta Hemingwaya, czy ‘Self-Help’ Lorrie Moore), wspomnień (‘Hunger Makes Me a Modern Girl’ Carrie Brownstein, ‘Between the World and Me’ Ta-Nehisi Coatesa), a nawet ‘Psychomagic: The Transformative Power of Shamanic Psychotherapy’ Alejandro Jodorowskyego. Szczególną inspiracją dla ‘Three Futures’ okazała się książka Coatesa, która skłoniła ją do pisania o celebracji ciała. „Cały ten album dotyczy ciała, które zostało dane każdemu z nas jako mechanizm radości” - mówi Scott. „Ciało jest czymś, co należy celebrować.”
‘Three Futures’ prezentuje ten pomysł poprzez wciągającą muzykę. W przeciwieństwie do płyty ‘Sprinter’ z 2015 roku, na której złowieszcze elektroniczne elementy czaiły się w cieniu spokojnych gitar i płynącej aranżacji, na ‘Three Futures’ na front wysuwają się mechaniczne rytmy. Rozmaite przyjemności skrywające się za tematami płyty, doprowadziły Scott do różnorodnych brzmień, w których słychać electro-pop, gotycki industrial, surowe faktury i natarczywość kraut rocka. Elektroniczne bity w wielu odcieniach, poszarpane gitary, łączą się w niby niesprawną maszynerię ‘Concrete Ganesha’, które jednak idealnie współgrają z nowofalowym ‘Greener Stretch’ i robotycznie synthpopowym ‘Skim’. W międzyczasie pojawia się utwór tytułowy, który jest niczym medytacja oparta na rytmie przypominającym bicie serca, chłodnym programowanym dygocie i delikatnych gitarowych zagrywkach. Nad tym wszystkim unosi się płynący i ekspresyjny głos Scott, którym przekazuje skruszone pragnienia w ‘Helen in the Woods’, sięga po gardłowy ton w ‘Marble Focus’, czy uroczysty w ‘To Be Given a Body’.