W cieniu zbrodni

Niewiarygodne

W.K.

Jestem w szoku. Jestem bardzo wybredny, gdy chodzi o powieści, ale nigdy jeszcze nie spotkałem się z wydaną powieścią napisanej tak obiektywnie amatorsko. W najlepszym przypadku jest to zarys historii, który autor/ka może napisać dla własnych celów, aby potem rozwinąć w faktyczną powieść, albo wymyślana na bieżąco i opowiadana na głos historia. Nie ma żadnych szczegółów, nie ma żadnych rozmyślań, nie ma żadnego wgłębiania się w myśli i uczucia postaci. Akcja przeskakuje z punktu do punktu zdanie po zdaniu, bo autorka nie pozwala postaciom być postaciami. To kukiełki w teatrzyku i jedyne, co się liczy, to to, że znajdą sie w wyznaczonym miejscu w wyznaczonym czasie. A musi znależć zwłoki B, bo tak dyktuje historia. Co zatem się dzieje? A spotyka B, mamy kilka zdań zapewniających nas, że A i B się zaprzyjaźniają, a następnie B prosi A o spotkanie, A się zgadza i znajduje B martwą. Wszystko to bez żadnego względu na charakter A lub B, bez żadnej faktycznej relacji pomiędzy nimi i bez czasu, by czytelnik mógł zrozumieć, że oto nie czyta książki, ale fatalne streszczenie. Cała książka napisana jest, jakby autorka oglądała film i musiała szybko spisywać, co widzi na ekranie. Zamiast wpleść potencjalnie interesujący konflikt emocjonalny pomiędzy dwiema postaciami, autorka pisze "X czuła się tak-i-tak" i uznaje, że dzięki temu zdaniu X jest teraz postacią interesującą dla czytelnika. Zamiast pokazać, że A jest zakochana w B poprzez to, co A robi lub mówi, wystarczą dwa zdania, a potem A może przeczyć tejże miłości wszystkim, co robi i mówi, i nie będzie to miało wg autorki znaczenia. Tak napisanej "powieści", nie ośmieliłbym się pokazać komukolwiek, co dopiero wysłać do publikacji. Nie jestem w stanie uwierzyć, że autorka opublikowała więcej niż jedną książkę i że okładka ma czelność nazywać ją "ukochaną autorką Brytyjczyków". Jeżeli Wielka Brytania w najbliższym czasie zaatakuje Polskę, stanie się to z winy Lekkiego Wydawnictwa - i będzie w 100% uzasadnione.