Zbawca

Cóż to była za lektura!!!!! Aż do teraz nie mogę dojść do siebie! Rzadko jaka książka wywołuje we mnie aż takie emocje! Było brutalnie od początku do końca, było przerażająco i dosadnie.

Każde ze zbrodni są okrutne, ale te popełniane na najmłodszych wg mnie należą do najgorszych.

Świat który pokazuje nam Krystian Stolarz jest dramatyczny i mroczny. Ale też niestety często taka właśnie jest rzeczywistość.

Jednak pomimo tego, że książka bardzo mi się podobała to jednak nie do końca polubiłam wszystkich bohaterów. Tak też na prowadzenie wysunął się Marcin Rau - policjant, który już od pierwszych chwil drażnił mnie swoim zachowaniem i podejściem do kobiet. Zakładam, że taki właśnie był zamiar autora i jak się mogę tylko domyślać takich Marcinów jest w szeregach więcej. Szowinistów, którzy uważają, że kobieta nadaje się tylko do gotowania obiadów i usługiwania facetom. Ale, ale! Pod koniec na szczęście daje się wyczuć mała zmianę w jego zachowaniu. Drażniły mnie też usilne i jakby nienaturalne modlitwy Julii, kolejnej z głównych bohaterów. Pojawia się również Wiktor kolejny gliniarz, który zyskał moją sympatię i zdecydowanie ubarwił całą historię

Myślę, że ta trójka mogłaby dostać szansę na kolejne śledztwo.

Książkę zdecydowanie polecam!

★★★★★★★⁠★★⁠☆



Po przeczytaniu pierwszej książki tego autora byłam na maksa ciekawa tej historii. Tym bardziej, że opis jest naprawdę intrygujący.



Gdy w szkole dochodzi do strzelaniny, a na ulicach pojawiają się zaginione przed laty dzieci ubrane w białe szaty wypowiadające jedne i te same słowa zaczyna się walka o życie kolejnych osób. Policjanci próbują znaleźć kolejne tropy. Z dokładnością i bez owijania w bawełnę autor opisuje poszukiwania Zbawcy, kolejne zabójstwa, intrygi, bójki i inne typy przemocy.



I choć przy niektórych scenach serce mnie wręcz bolało to muszę stwierdzić że ta książka jest genialna. Serio. To jak poprowadzona jest akcja, ile emocji we mnie ona wywołała i jak niesamowicie mnie wciągnęła jest nie do opisania.



W pewnym momencie już totalnie nie wiedziałam o co w tym wszystkim chodzi, ale to jedynie podsycało moją ciekawość i chęć czytania dalej. A chęć poznania rozwiązania sprawy sprawiała, że miałam ogromną ochotę przeczytać epilog jak najszybciej...



A zakończenie cóż... Na pewno się go nie spodziewałam i szczerze mówiąc z chęcią przeczytałabym druga część tej historii, bo czuję niesamowity niedosyt i w głowie tworzę już wiele scenariuszy co mógłby się wydarzyć dalej

Pierwsze spotkanie z piórem prawdziwego pisarza pionu kryminalnego, Krystianem Stolarzem, uważam za bardzo udane. Niezwykle dobrze czytało się powieść napisaną z potrzeby serca, prawdziwej pasji do czytania i tworzenia literatury. Powieść, która poraża realizmem, treścią jak i tematyką dotyczącą dzieci. Uważam, że doskonale oddaje realia trudnej orki jaką jest łapanie wszelkiej maści przestępców, którzy upodobali sobie realizowanie własnych chorych fantazji. Tu wybija się na pierwszy plan Zbawca, osoba, wybierająca na swój cel niewinne dzieci, którym pierze umysły, stosując umiejętnie manipulacyjne taktyki by były posłuszne mu niczym owieczki. Jest tu również Ogar – ktoś ślepo wykonujący rozkazy Zbawcy, łaknący jego uwagi i miłości niemal na wyłączność. Lektura daje ogrom emocji, momentami wzrusza i wyrywa serce, w innych podsyca gniew na Zbawcę. Jest to doprawdy mocna książka, taka po której chce się krzyczeć ale też chce się więcej. Budzi grozę, fascynuje i prezentuje prawdziwy świat policjantów, gdyż Pan Krystian zadbał o pokazanie prawdy. I to widać!