Crave. Pragnienie. Tom 1

Wydaje mi się, że już od dawna żadna książka nie złapała mnie w swoje sidła tak bardzo jak Crave. Chociaż nie jest cieniutka to połknęłam ją na raz. I jest totalna miłość.



Grace po śmierci rodziców musi zamieszkać w Akademii prowadzonej przez swojego wujka. Nie ma ona zielonego pojęcia dlaczego wszyscy tam są do niej wrogo nastawieni a w szczególności jeden chłopak. Tajemniczy i niezwykle mroczny Jaxon Vega, który sprawia wrażenie, że cała szkoła jest jego.



Wątek romantyczny, który gra bardzo ważną rolę w tej książce był dla mnie świetny. Czułam chemię, całe napięcie i masę różnych emocji jakie towarzyszyły głównej bohaterce.



I tak wiem, że ta książka może nie jest idealna i było kilka takich chwil, że niektóre teksty sprawiały, że się krzywiłam, bo było wręcz za ckliwe, ale to jaką frajdę dała mi ta pozycja wygrywa wszystko.



Nie spodziewałam się, że przeczytam ją tak szybko a tym bardziej, że będę ją wielbić, ale właśnie tak się stało z czego niesamowicie się cieszę. Autorka ma bardzo przyjemny styl dzięki, któremu płynie się przez nią.



Jestem w trakcie czytania już drugiej części i będzie to seria mojego życia.

3,75/5⭐️

Jedyne czego oczekiwałam od tej książki to dobrej rozrywki i zdecydowanie to właśnie dostałam, ale oprócz tego mamy również naprawdę ciekawą i dobrze napisaną historię, dlatego ta książka mnie bardzo pozytywnie zaskoczyła. Mimo dość dużej ilości stron książkę czyta się płynnie i szybko przez co jej długość jest po prostu nieodczuwalna, ale też przez lekkie pióro autorki, więc za to naprawdę duży plus.



Dość mocno czuć, że jest to wprowadzenie do dłuższej serii. Przez większą część książki skupiamy się raczej na poznaniu bohatrów i zasad panujących w tym świecie oraz w szkole, ale jest to dobrze rozłożone na przestrzeni historii i dowiadujemy się kolejnych rzeczy w miarę rozwoju fabuły i nie jest to przytłaczające. Przez to też większość akcji tej książki kumuluje się na ostatnich około 130 stronach, gdzie znalazło się kilka ciekawych zwrotów akcji.



Większość bohaterów udało mi się bardzo polubić. Chociaż Grace na początku trochę mnie irytowałą to z biegiem wydarzeń ją polubiłam. Ale zdecydowanie moim ulubionym bohaterem zostaje Jaxon i tak naprawdę duża część tego tomu skupia się właśnie na relacji między Jaxonem i Grace, jest to wątek, który, muszę przyznać, bardzo przypadł mi do gustu.



Moja ocena to 4,25/5 miłe zaskoczenie, a po tym zakończeniu z wielką chęcią sięgnę po kolejny tom.

Jeśli mieliście okazję słyszeć o „Crave. Pragnienie”, to pewnie nie umknęły wam częste porównania tej książki do sławnej sagi „Zmierzch”.



Gdybym musiała jednoznacznie stwierdzić, która koncepcja romansu z wampirem podoba mi się bardziej, bez problemu odpowiedziałabym, że byłaby to „Crave”. Jednak czy takiej książki potrzebowałam w tych czasach?



Zacznijmy od Grace, która pomimo pecha, stara się jak może, by być jak najlepszą wersją siebie. Jak na młodą osobę, cechuje się zdrowym dystansem i zna swoją wartość. Utrata rodziców nie przebiegła bez echa w jej życiu, a sama książka często nawiązuje swą tematyką do problemu utraty bliskich. Polubiłabym Grace w prawdziwym życiu, co nieczęsto zdarza mi się mówić.



Niestety jej wyrozumiałość i empatia zachodzą w pewnych momentach za daleko. Mamy do czynienia z NAPRAWDĘ dziwnymi sytuacjami. Niejednokrotnie czułam zażenowanie podczas czytania tej książki.



Świat nadnaturalny jest tutaj trochę oklepany. Nie wątpię, że gdyby ta książka ukazałaby się 10 lat temu, to zrobiłaby furorę. Jednak na ten moment, brakowało mi oryginalności w tej całej otoczce. Wysilanie się na stworzenie klimatycznego zamczyska jako szkoły nie wystarcza.



Na wartką akcję nie można narzekać, cały czas coś się dzieje i nie ma chwili wytchnienia dla naszej kochanej Grace. Ostatnie wydarzenia opisane w książce mocno mną wstrząsnęły i na pewno będę wyczekiwać kolejnego tomu.



Oceniając tę książkę jako wampirze romantasy - nie było źle. Wręcz spodobał mi się wątek romantyczny w niej i było widać, że autorka potrafi stworzyć emocjonujące chwile pełne uniesień i skowronków - nawet (albo szczególnie) na pokrytej śniegiem Alasce.



Polecam na powrót do wampirów!