Dom nad morzem

List do Santa Montefiore za Dom nad morzem

@marzeniess

Droga Santa, Piszę do Ciebie w podziękowaniu za arcydzieło, którym jest Dom nad morzem – powieść tkana emocjami tak intensywnymi, że zdają się niemal krwawić na kartki, z których płyną. Twoje słowa, niczym fale morskie, oplatają czytelnika: czasem delikatnie kołyszą, innym razem burzą się z hukiem, zabierając w świat pełen wspomnień, sekretów i nieoczekiwanych zwrotów losu. Płynność narracji, subtelne przejścia między wątkami, a także głębia bohaterów to prawdziwa uczta dla zmysłów. Podczas czytania czułam się jak poszukiwaczka skarbów, krok po kroku odsłaniająca tajemnice ukryte w starych murach posiadłości nad morzem. Każdy szczegół, każdy gest i słowo, były starannie wyważone, tworząc portret rodziny, która mimo lat ciszy, nieustannie toczy walkę z demonami przeszłości. To w Tobie, droga Santa, widzę mistrzynię – panujesz nad strukturą opowieści z elegancją i swobodą, jakby pisanie było Twoim oddechem. Nie sposób nie wspomnieć o Twojej niezwykłej umiejętności oddania zapachu soli, szeptu wiatru przenikającego przez otwarte okna czy ciepła słońca na tarasie. Każdy obraz, naszkicowany przez Ciebie piórem, żyje własnym życiem, a ja, jako czytelniczka, mogłam na chwilę wtopić się w ten świat, zatracić w dźwiękach i barwach, które umiejętnie przeplatasz w tekście. Nie były to jedynie słowa na papierze – to była symfonia, koncert ludzkich emocji, smutków i pragnień. Rozpacz bohaterów, ich nadzieja, ich ukryte, nie zawsze doskonałe oblicza – wszystko to budowało napięcie, które trzymało mnie w objęciach od pierwszej do ostatniej strony. Nie zawsze było łatwo czytać o cierpieniu czy tęsknocie, ale Twoja delikatność w prowadzeniu trudnych tematów uczyniła je pięknymi, zrozumiałymi, bliskimi sercu. Dziękuję Ci za tę podróż, za przypomnienie, że każda przeszłość, choć mroczna, nosi w sobie ziarno nadziei, a każda historia zasługuje na odkupienie. Twój talent przekracza granice prostego opowiadania – przekształcasz zwykłe życie w coś niezwykłego, w epopeję o ludzkiej wytrwałości, miłości i samotności, która znajduje swoje echo w oddechu morza. Z wdzięcznością i podziwem, Twoja czytelniczka, Marzena Szepczyńska