Klatka dla niewinnych

" - Abecadło wiktymologii. - Profiler wzruszył ramionami. - Od lat tkwisz w trójkącie Karpmana. Masz się za ratownika, chciałbyś być oprawcą, a jesteś tylko zalęknioną ofiarą. Potrzebujesz wrogów, by przetrwać. Inaczej byś się rozsypał. Walka daje ci złudzenie życia. Szukasz konfrontacji, bo w przeciwieństwie do matki nie przeżyłeś żałoby. Polecam terapię. Pilnie."

Co to była za historia! Dawno nie czytałam tak misternie skonstruowanego, wciągającego kryminału, pełnego mylnych tropów i genialnego wprost zakończenia. W tej opowieści zgadza się absolutnie wszystko, począwszy od świetnej intrygi na barwnych postaciach skończywszy. A jest tu ich cała galeria, każdy z nich ma coś na sumieniu i każdy przedstawia inna wersję wydarzeń, więc Hubert Meyer ma tym razem naprawdę trudny orzech do zgryzienia, a zdradzę wam, że to będzie dopiero początek jego kłopotów. To było moje pierwsze spotkanie z profilerem, ale na pewno nie ostanie, w oczekiwaniu na kolejny tom planuję nadrobić poprzednie. Nie przejmujcie się zatem, jeśli nie znacie tej serii, ponieważ "Klatkę dla niewinnych" spokojnie można czytać jaką odrębną powieść, chociaż uprzedzam lojalnie, że po zakończeniu, będziecie przebierać niecierpliwie nogami w oczekiwaniu na kolejną część.

Chyba się troszkę zawiodłam. Oczekiwałam wielkiego „wow”, a dostałam fakt faktem ciekawą historię, jednakże odrobinę męczącą podczas lektury (powiedziałabym, że nawet nużącą…). Z całej jej lektury mogę śmiało powiedzieć, że zakończenie książki było w przysłowiowy punkt, właśnie tego oczekuje się od kryminałów :) Co do reszty, jeżeli jesteście fanami Pani Bondy, to nie wiem czy mogę Wam ją polecić. jest tyle pozytywnych jak i negatywnych opinii w sieci, że chyba sami musicie zdecydować czy chcecie poznać dalsze losy Huberta Meyera czy może wolicie zostawić w pamięci o co wydarzyło się w „Nikt nie musi wiedzieć” ;)

P.S. Jest to moja subiektywna opinia i nie każdy musi się z nią zgadzać.

~~"Całe jego życie robiła dobrą minę do złej gry, tłumacząc, że chce go chronić, a on wolałby, żeby przestała..."~~

.

Napastnik był bezlitosny dla Róży Englot. Pozbawił ją życia zadając jej 43 ciosy nożem. Oprawcą miał okazać się jej mąż, który o dziwo sam oddaje się w ręce sprawiedliwości. Sprawa wydaje się jasna, jednak, gdy kolejną ofiarą okazuje się matka Róży, pojawiają się wątpliwości i niejasności. Jedynym który może postawić kropkę nad " i "w tej sprawie jest Hubert Meyer – policyjny profiler.

.

Mimo, iż w wielu czytelników mogło już wcześniej poznać przygody komisarza Meyera, ja po raz pierwszy miała styczność z piórem autorki. Muszę przyznać, że pierwsze strony zrobiły na mnie genialne wrażenie. Pomyślałam że to będzie wielkie wow. Jednak kolejne 200 stron było jak dla mnie trochę za bardzo przegadane. Niestety nie mam porównania do innych powieści Pani Bondy, i nie wiem czy taki ma styl pisania, czy też był to zabieg jednorazowy. Jednak momentami opis rozmów mogłyby być nieco.

.

Wprowadzenie czytelnika w świat BDSM dodaj książce charakteru, a ci którzy mają na ten temat zerowe pojęcie (bo zwyczajnie się tym nie interesują...), mogą co nieco "liznąć" tematu (w końcu człowiek uczy się przez całe życie).

.

Generalnie książka napisana jest na bardzo wysokim poziomie, a autorka wie co robi. Gdyby nie ten jeden maleńki minusik - gadulstwo, byłoby idealnie.