Magia domowa. Tom 1

Magię Domową czytałam w zimny, jesienny dzień. To szalenie zabawna (często śmiałam się w głos!) i bardzo ciepła książka, od której humor od razu mi się poprawił, a uśmiech przykleił się do twarzy aż do końca lektury! Główny bohater to charakterny czarownik Fin o ciętym języku, który u nowego pracodawcy wreszcie odkrywa wartość przyjaźni, potęgę własnych mocy oraz zaczyna akceptować siebie. Rozbrajający jest również wątek romantyczny, który często jest powodem zabawnych nieporozumień. Na szarugę za oknem bardzo polecam barwne przygody czarownika domowego, które ocieplają serce i bawią.

Miało być comfort fantasy w stylu „Legend i Latte”, a wyszedł jakiś krindżowy fanfik, w którym ani nie było tytułowej magii, ani domu.

Nie spodobał mi się główny bohater. Fin to człowiek-paradoks. Przestawia się jako introwertyk, by ciągle spędzać czas z szerokim gronem znajomych. Sprząta, czaruje, walczy (karate!), gotuje i oczywiście się zakochuje. Widzę tutaj próbę przełamania schematu: facet zdobywa kobietę, na rzecz kobieta zdobywa nieśmiałego faceta, ale to się nie udaje. Fin jest co prawda bardzo mało męski, choć jest oczywiście wzrost i klata greckiego boga, ale chodzi mi o zachowanie. Od razu układa sobie w głowie, że nie mogą być razem, bo nie może się z nią ożenić, a nie chce, żeby inny mężczyzna wychowywał jego dziecko, które na pewno będą mieli. CO? Takiej rozkminy po miesiącu znajomości nie wymyślił nigdy nikt, ever! Romans, który się toczy, w ogóle nie ma odwróconych ról. Kobieta, która to ma być ta aktywna, silna i sprawcza, w ogóle nie stara się o biednego chłopa. Jest tak samo bierna jak jej kucharz. Żeby do czegoś między nimi doszło, potrzeba prawie wszystkich drugoplanowych bohaterów, wyjaśniających i tworzących dla nich okazje.

Nie podobały mi się też rozdziały z perspektywy kota. To nie jest seria „Wojownicy”, a szkolenie jego przygody w kocim gangu nic nie wnoszą fabularnego. Tak samo trzech dorosłych mężczyzn, którzy najpierw molestują seksualnie dziewczynę, by potem się stać tymi super-kolesiami, jej najlepszymi przyjaciółmi i obrońcami, mocno nie pasuje. Zbyt wiele wątków wydaje mi się tam wrzucone na siłę, tak samo jak momenty humorystyczne, opierające się na homoseksualności.

Widać solidny build-up pod drugą część, bo wątki z pierwszej nawet się nie rozwiązują! Giną gdzieś zapomniane wśród scenek rodzajowych pod tytułem: fajne jest życie, jak się ma przyjaciół. No dzięki, to po co królestwo, zamki i czarodzieje pod taki serial?



Weronika, księgarka, Gliwice Arena