""...nie nieistnienie, które, zgódĽ się, nie...

Zestawienie wielkiej, nie¶miertelnej muzyki Schuberta z poezj± Stanisława Barańczaka było demonstracj± jedno¶ci sztuki. Muzyka młodo zmarłego kompozytora, geniusza, który nie poznał podło¶ci XX wieku, nic nie mógł wiedzieć o Auschwitz, o Kołymie, o pustce tylu sektorów nowoczesnego życia, o nudzie ¶wiata natychmiastowej informacji (która nikogo nie porusza), ale przecież wiedział, czym jest życie i czym jest ¶mierć, zjednoczyła się w sposób idealny ze słowami napisanymi przez naszego przyjaciela, w natchnieniu, w walce z chorob±, z czasem, z rozpacz±, zwi±zała się ze słowami stworzonymi przez Stanisława, który nie tylko był ¶wiadkiem totalitaryzmu, ale także jego energicznym, dzielnym przeciwnikiem.

1. Zagajewski