The Livelong Day

Stworzony przez braci Iana i Daragha Lynchów, Cormaca MacDiarmada i Radie Peat, Lankum zyskał uznanie na całym świecie za sprawą ich dwóch pierwszych albumów i wciągających, często pełnych euforii występów na żywo. ‘The Livelong Day’, został nagrany i wyprodukowany przez Johna „Spuda” Murphy'ego w studio Meadow and Guerrilla Sounds na przestrzeni od marca do maja 2019 roku. Z powodzeniem łączy alternatywny folk i psychodelię. Lankum całkowicie gruntuje swoją reputację jako jednej z najbardziej wyjątkowych grup, które wyłoniły się w Irlandii na przestrzeni ostatnich dziesięcioleci.

Oprócz tradycyjnych piosenek na płycie znajdują się dwie autorskie - prześladujący ‘Young People’ i przejmująco piękny ‘Hunting The Wren’. Ta ostatnia została skomponowana przez Iana jako część wyzwania pisarskiego z Lisą O’Neill, w ramach którego Ian dał Lisie Violet Gibson jako temat - irlandzką kobietę, która pojechała do Rzymu i postrzeliła Mussoliniego w nos (utwór znalazł się na albumie ‘Heard A Long Gone Song’). Lisa zaproponowała Ianowi temat Wrens of Curragh. Odzwierciedlenie tych marginalizowanych kobiet, które zostały opisane jako „wolnomyślicielki, prostytutki, alkoholiczki, włóczęgi, byłe więźniarki i robotnice”, które stworzyły swój świat na szorstkich równinach Curragh w hrabstwie Kildare, jest przedstawione w postaci strzyżyka - ptaka, który jest łowiony i tyranizowany w irlandzkim folklorze.



Łatwo jest poczuć więź z utworami na ‘The Livelong Day’, ponieważ jest to album pozbawiony ego. Pomimo intensywnych badań historycznych i muzycznych, które dotyczą wybierania, pisania i aranżacji tych piosenek, nigdy nie są przesadzone. Jeśli potrafisz zagrać jedną nutę - tylko jedną nutę - i pozwolisz jej ciągnąć się z ciężarem uczuć, możesz sprawić, że piosenka będzie jeszcze bardziej wyjątkowa.
“Na tym albumie, w porównaniu do ostatniego, chcieliśmy więcej elementów perkusyjnych, więcej rytmu, więcej ruchu, ale jednocześnie byliśmy bardziej pewni siebie, po prostu wchodząc do studia i widząc, co się dzieje, zostawiając przestrzeń do eksperymentów. Temat lub koncepcja jako taka brzmi: Jednoczesne połączenie desperackiej depresji i nadziei.

Nie chcemy tworzyć skamielin, ani archiwizować tych piosenek, chcemy je dalej przyspieszać i przyspieszać, a wielozadaniowa jakość tych utworów tworzy wizualną atmosferę, do której można wejść i która jest bardzo trudna do wyprowadzenia z siebie.”.



‘The Livelong Day’ istnieje zarówno jako narracja, jak i pejzaż dźwiękowy, a sposób w jaki te piosenki żyją i brzmią w prawdziwie „nowoczesnym” życiu, ma sens. Ta nieokreślona jakość sprawia, że Lankum jest naprawdę anarchistyczny. Ludzkość zawsze to odczuwa i zawsze będzie. Co może być ważniejszego niż ból, radość, cierpienie, wyzwolenie? Wszystkie fundamenty ludzkiej kondycji można znaleźć w tych piosenkach.