Utkane królestwo

Od początku byłam tej książki ogromnie ciekawa, zwłaszcza, że była to moja pierwsza styczność z twórczością tej autorki, więc bardzo się cieszę, że to pierwsze spotkanie z książką Mafi nie było dla mnie rozczarowaniem. Na początku książki nie ma zbyt wiele wartkiej akcji, co wcale nie zmienia faktu, że od pierwszych stron historia mocno intryguje. A pod względem akcji zdecydowanie nadrabia druga połowa, gdzie gdzie jest jej znacznie więcej i nie brakuje tam również świetnych plot twistów.



Wykorzystanie motywów mitologii perskiej wprowadza do tej historii świetny klimat i doskonale z nią współgra. Świat stworzony przez autorkę co prawda nie jest bardzo mocno rozbudowany, ale przedstawione elementy są świetnie opisane, otoczenie, w którym rozgrywa się akcja, czy też istniejące w tym świecie postaci dżinów.



Główni bohaterowie byli wykreowani bardzo dobrze i przyznaję, że udało mi się ich dość mocno polubić. Wątek romantyczny Kamrana i Alizech też uważam za świetny, ponieważ rozwijał się w odpowiednim do historii tempie. Jeśli chodzi o postaci drugoplanowe, również były ona dobrze przedstawione, chociaż wśród nich było sporo postaci, które mnie irytowały.



Książkę oceniam 4,75/5 jestem ogromnie zadowolona jak świetna była ta książka i już się nie mogę doczekać kontynuacji oraz z pewnością sięgnę również po inne książki tej autorki.

Chociaż okładka oraz pomysł na fabułę nadal jest ciekawy i nie można odmówić wykonania to pomimo upływu czasu od zakończenia lektury moje uczucia co do niej są mieszane. Z jednej strony była to całkiem przyjemna oraz lekka lektura, mająca w sobie znaczną ilość ciekawych fragmentów tak widzę w niej też sporo podobieństw do “Dotknij mnie” właśnie autorstwa Tahereh Mafi.

*

W obu przypadkach światy są wykreowane w niesamowity sposób i również podczas lektury “Utkanego Królestwa” bez problemu można sobie wyobrazić trasy przebywane przez bohaterów, pomieszczenia po których się poruszają, a także wczuć się w ich życie codzienne. Właśnie te opisy na początku strasznie mi się podobały i pochłaniałem kartkę za kartką, jednak im dalej w las tym bardziej zaczęła mnie przytłaczać ich ilość oraz długość. Akcja niekiedy była wciągająca, a innym razem bywała zabawna głównie za sprawą komicznie przesadzonych reakcji Alizeh, jednak strasznie boli mnie to, że gdy naprawdę zaczęło robić się ciekawie to książka się skończyła pozostawiając spory niedosyt, a także frustrację. Natomiast co do samego samego końca to zrobił się tam zaskakujący kociołek wszystkiego co się da i moim zdaniem to sprawiło, że cały “zwrot akcji” był troooszkę przedobrzony.

*

Co do bohaterów… wiem, że się powtórzę i znowu mam na myśli ten sam tytuł co na początku (poza królestwem to jedyna książka tej autorki jaką przeczytałem) w nich też widzę podobieństwo do Adama i Juliette. Dziewczyna jest zahukana cicha, a nawet wręcz winna tego, że żyje. Również nie zdaje sobie sprawy z tego jak bardzo olśniewająco wygląda. Różnicą między dziewczętami jest jednak to, że Alizeh jest bardziej poniżana, na co daje przyzwolenie ze względu na swoją sytuację życiową. Kamran o nim mogę powiedzieć wam głównie tyle, że ma talent do znajdowania ludzi, których nikt inny nie widzi, a żeby go oczarować nie trzeba się zbyt wiele starać.

*

Historia nie jest bardzo zaskakująca i w trakcie czytania można odgadnąć co będzie dalej zwłaszcza, jeżeli miało się już styczność z tą autorką, ale nie można odmówić całkowicie przyjemności z czytania. Niejednokrotnie zdarzyło się tak, że planując przeczytać 2 rozdziały kończyłem po przeczytaniu 5 bo jakoś tak szybko to szło. Jeżeli lubicie książki tej autorki to myślę, że będziecie zadowoleni, ale jeśli waszym celem jest znalezienie niewymagającej lektury, przy której odpoczniecie to raczej też się nie za