Zanim wystygnie kawa

Kawiarnia przenosząca w czasie – brzmi świetnie prawda? Toshikazu Kawaguchi w książce „Zanim wystygnie kawa” w dość nietuzinkowy sposób skonfrontował bohaterów z ich emocjami.

Koncepcja jest prosta – raz dziennie możesz zająć jedno wyznaczone miejsce i przenieść się w czasie, ALE jest jeden warunek, musisz zdążyć wrócić zanim wystygnie twoja kawa. Wydaje się łatwe, a jednak bohaterowie zmagają się z ogromnymi rozterkami. Każdy z nich ma inny powód, dlaczego w ogóle zdecydował się na to rozwiązanie, każdego dręczą inne jakże znane nam dobrze ludzkie emocje. A jednak mimo wszystko podejmują ryzyko i wychodzą z tej sytuacji zupełnie odmienieni, ponieważ dowiadują się, że tak naprawdę nie muszą zmieniać przeszłości – wystarczy jedynie, że odnajdą w niej sens.

Książka napisana tak prosto porusza tak niebywale ważne dla każdego z nas tematy – porusza temat tabu: śmierć i wiarę w życie poza nią. Kawaguchi poprzez historie bohaterów skłania czytelnika do refleksji, którą możemy kontynuować zanurzając się w kolejnych tomach. A kto wie może i nas filiżanka kawy wypita podczas lektury przeniesie w czasie…

„Zanim wystygnie kawa” to bez wątpienia jedna z najbardziej oryginalnych pozycji, jakie przeczytałam. Jest to spowodowane unikalnym klimatem, jaki można odczuć śledząc losy bohaterów. Opowiada bowiem historie czterech osób, które chcą przenieść się na chwilę w przeszłość, co jest możliwe w magicznej japońskiej kawiarence. Brzmi pięknie, prawda?

Fakt, że jest to doprawdy niezwykłe doświadczenie, jednak historie opisane w książce oraz szereg zasad, którym muszą podporządkować się bohaterowie, sprawiają, że pozycja jest pełna nie tylko uroku, ale również bólu, żalu, smutku, nie brakuje w niej wzruszających momentów. Któryś z bohaterów chce spotkać się z miłością sprzed lat; ktoś inny pragnie powrócić do czasów sprzed utraty pamięci lub spotkać córkę, której nie miało się okazji zobaczyć. Podczas swoich podróży bohaterowie muszą jednak przestrzegać kilku reguł: między innymi nie mogą robić nic, co miałoby wpływ na teraźniejszość, muszą spotkać się z daną osobą w kawiarni, czy, co najistotniejsze, mają obowiązek wrócić do teraźniejszości zanim wystygnie ich kawa. Wszystko to sprawia, że podróże opisane w książce nierzadko wyciskają czytelnikowi łezkę.

Poleciłabym tę pozycję każdemu miłośnikowi literatury pięknej, takiej, w której to nie akcja odgrywa największą rolę, a emocje i uczucia w niej opisane. Należy zwrócić uwagę, że trudnością może być konfrontowanie się z japońskimi nazwami czy imionami, co jednak nie przeszkadza w czerpaniu przyjemności z pozycji i sprawia, że jest to książka warta polecenia.

Nie będę ukrywać, że podchodziłam sceptycznie do lektury książki Toshikazu Kawaguchi. Do tej pory miałam nie najlepsze doświadczenia z literaturą japońską, jednakże wiele pytań oraz zachwytów ze strony klientów zmotywowało mnie, by poznać ten bestseller. „Zanim wystygnie kawa” to zbiór czterech historii połączonych wątkiem magicznej kawiarni, w której po spełnieniu szeregu warunków, można przenieść się w czasie na okres nie dłuższy niż wystygnięcie kawy.



Warunki, które trzeba spełnić, sprawiają, że niemożliwym jest wpłynięcie na wydarzenia, jednakże to, co się może zmienić, to postawa i uczucia bohaterów, a co za tym idzie, relacje między nimi. Choć poruszane tu tematy są smutne, a niekiedy wręcz tragiczne, to książka pozostawia czytelnika z poczuciem nadziei i wiary w dobro. W powieści Toshikazu Kawaguchi piękne jest to, że pokazuje, jak wiele można zmienić, otwierając się na drugą osobę. W tym kontekście fakt, że książkę wydało Wydawnictwo Relacja, wydaje mi się szczególnie trafionym wyborem. Bo o tym właśnie jest ta książka: o niekiedy trudnych, ale też pięknych ludzkich relacjach.



„Zanim wystygnie kawa” jest książką dobrze napisaną, zgrabnie łączącą ze sobą różne wątki. Jedynie początek wydał mi się nieco irytujący, jednak dalej jest zdecydowanie lepiej i cieszę się, że przeczytałam powieść do końca. Nawet jeśli nie jesteście przekonani do literatury japońskiej, to jak najbardziej warto spróbować; mnie książka mile zaskoczyła.



Julia, księgarka, Gdańsk, Galeria Przymorze

Wątek podróży w czasie to w literaturze nic nowego, jednak „Zanim wystygnie kawa” Toshikazu Kawaguchi to w ostatnim czasie fenomen sprzedażowy. Autor poprzez historie swoich bohaterów odnosi się to fantazji każdego z nas: żeby mieć okazję powiedzieć to, co się niegdyś przemilczało, znaleźć wyjaśnienia na nurtujące nas pytania, a nawet poznać przyszłość, aby przekonać się czy nasze poświęcenia odniosły zamierzony skutek.



I choć sama podróż w czasie nie jest taka prosta, bo obwarowana wieloma zakazami i nakazami, są jednak desperaci, którzy decydują się na to ryzyko pomimo tego, że owa podróż i tak nie zmieni teraźniejszości. Kawaguchi sięga głęboko do ludzkiej duszy, naszych pragnień poznania odpowiedzi na wątpliwości czy nurtujące nas pytania. Mimo powyższego książka mnie nie zachwyciła, językowo nie powala i choć jest bardzo klimatyczna, to chwilami jednak trąci banałem i wieje nudą.



Dla mnie, jeśli chodzi o wątek podróży w czasie, niedoścignionym ideałem pozostaje „Dallas ‘63” Stephena Kinga, która choć przeczytana dawno temu, ciągle siedzi w mojej głowie. Co do „Zanim wystygnie kawa” Toshikazu Kawaguchi – to solidne czytadło, z kategorii tych, które mają być jak ciepły kocyk, więc sprawdzi się na długie jesienno-zimowe wieczory.



Joanna, Księgarz, Galeria Rzeszów

Nie podzielę entuzjazmu tą książką. Dla mnie była nudna, opisane historie nie wzruszyły, może dlatego, że opisane są powierzchownie. A może ma to związek ze specyficznym stylem pisarza. Możliwe, że historia ta przeniesiona na deski teatru jest dużo ciekawsza. Niemniej czytanie tej książki nie było przyjemnością, przebrnęłam przez nią żeby sprawdzić, skąd tyle zachwytów nad nią. Nie było warto