Idol w ogniu

„Idol w ogniu” wywołał we mnie całą gamę mieszanych emocji i przemyśleń. Rin Usami ukazała w książce duży przekrój problemów ze świata nie tylko idoli, a też szkolnictwa i rodziny.



Akari od dzieciństwa nie potrafi spełnić oczekiwań nauczycieli oraz rodziców, co powoduje u niej niewyobrażalny stres i presję. Nastoletnia już Akari zaczyna się interesować idolem Masakim, staje się to nie tylko jej zainteresowaniem, ale też ucieczką i odpoczynkiem od smutnej rzeczywistości.



Rin Usami pokazuje bardzo skrajne sytuacje i zachowania. Akari wszystkie swoje myśli i działania podporządkowuje Masakiemu, ale robi to po to, by przeżyć. Akari jest niezrozumiana przez nauczycieli i rodzinę, a jednocześnie wszyscy nakładają na nią coraz większą presję, bez jakiejkolwiek chęci rzeczywistej pomocy. Akari stara się normalnie funkcjonować, ale gdy trafia na kolejne rozczarowane miny, jej psychika ucieka w jedyne bezpieczne miejsce, które zna, czyli Masaki.



Każdy z nas w trudnych momentach życia ucieka w hobby, żeby się odstresować i zaznać trochę spokoju i radości, szczególnie gdy nie ma wsparcia ze strony najbliższego otoczenia. „Idol w ogniu” właśnie takie sytuacje pokazuje, tylko czy tak młoda osoba, jak Akari powinna, być zostawiona sama ze wszystkimi swoimi problemami?



Kaja, księgarka, Warszawa, CH Ursynów

„Idol w ogniu” Rin Usami to dosyć krótka (bo ma zaledwie 144 strony), ale niezwykle istotna i trudna lektura. Opowiada historię młodej dziewczyny, licealistki Akari, która uwikłana jest w toksyczną relację, w zasadzie to miłość, do swojego idola. Masaki (jej idol) jest dla niej całym światem, ale niestety ten świat się wali. I dzieje się to w momencie, kiedy Masaki uderza inną fankę. Akari nie jest w stanie zrozumieć wściekłości innych ludzi na swojego idola. Robi wszystko co w jej mocy, by za wszelką cenę utrzymać jego popularność na wysokim poziomie. I kiedy jej działania nie przynoszą rezultatów, dopada ją niewytłumaczalna pustka, którą zawsze do tej pory zastępował ON. Niestety, teraz już nie może.



Muszę przyznać, że była to bardzo emocjonalna lektura. Opowiadała nie tylko o wspomnianym już toksycznym uwielbieniu, ale także o samotności. O cierpieniu młodej dziewczyny, która niezrozumiała, całą swoją wiarę i sens życia ulokowała w sztucznie wykreowanej osobowości medialnej. I w momencie, gdy ta zawiodła, Akari zdała sobie sprawę z tego, jak bardzo jest samotna.



Ale pod tym płaszczem straumatyzowanej bohaterki, kryje się coś jeszcze. Nadzieja na nowy początek. Nadzieja na nową szansę. I w końcu wiara w to, że można zacząć od nowa.



Patrycja, księgarka, Lublin, Felicity