Młyn nad Flossą

Młyn nad Flossą

Recenzja Księgarza Świat Książki

Nie bez powodu powieść George Eliot od 150 lat jest nazywana arcydziełem. Książka koncentruje się na Madzi Tulliver i jej starszym bracie Tomku, wychowanych w starym młynie nad rzeką Flossą. Kiedy na skutek nieprzemyślanego procesu sądowego rodzina traci młyn na rzecz wroga patriarchy, życie rodzeństwa nagle się zmienia, a rodzinne poczucie zhańbienia zmusza Tomka i Madzię do przedwczesnego dorośnięcia i uwidacznia problematyczną dynamikę w ich relacji. George Eliot jest niezwykle przenikliwa, a jej sposób opisywania przeżyć wewnętrznych i postaw umysłowych jest mistrzowski. Książka w sposób cudowny mówi o zmarnowanym pokładzie miłości, kiedy jedna osoba w relacji kocha i szanuje bardziej, niż druga. Temat jest uniwersalny, ale kontekst miłości siostrzano-braterskiej sprawia, że te rozważania nie są sztampowe. Co prawda można oskarżyć autorkę o pewne poczucie wyższości wobec niektórych postaci, ale narratorskie didaskalia są na tyle wnikliwe, świeże i niebanalne, że było mi łatwo wybaczyć jej moralizatorstwo. Trzeba też przyznać, że struktura powieści jest jej słabą stroną. Jednakże te niedoskonałości nie mają się nijak do piękna prozy George Eliot (tu w świetnym tłumaczeniu Anny Przedpełskiej-Trzeciakowkiej) i jej talentu rysowania psychologicznie wiarygodnych postaci. „Młyn nad Flossą” poleciłabym każdemu, kto lubi w trakcie czytania wykrzyknąć „dobrze powiedziane!”, a w szczególności tym, którzy potrzebują odnaleźć swoje własne frustracje rodzinne na kartach literatury. Nela, księgarka, Poznań Galeria MM