Mój przyjaciel Drago

Okładka sugeruje, że treść książki będzie oscylowała głównie wokół historii jedynego Polaka, który dostał się do Navy SEALs i opowiadała stricte o tym, co się działo z nim podczas tej służby. Jakież było moje pozytywne zaskoczenie, gdy okazało się, że duża część tej książki to solidna porcja historii Polski za czasów siermiężnego PRL-u i tego co ten system mógł zrobić z człowiekiem. A gdy trafiło na tak niepokorną, buntowniczą duszę jak Drago, skutki mogły być straszne. I niestety były. Drago od początku nie godził się na ustrój polityczny, w którym dorastał i poniósł za to surowe konsekwencje. Jego dzieciństwo nie należało do najłatwiejszych. Poznał co to głód, bieda i opuszczenie przez jednego z rodziców. Ulica nauczyła go, że przemoc jest dobrym rozwiązaniem na wszystko. Milicja wsadziła go do więzienia i prześladowała nawet po odbyciu kary. A jednak mimo tych okrutnych doświadczeń, on zawsze walczył o lepsze jutro. Udało mu się wyjechać do Stanów, które dały mu lepszą przyszłość. By odwdzięczyć się za dobro, które dostał postanowił zaciągnąć się do służby w amerykańskiej marynarce wojennej. Naval opisuje całą tę historię niezwykle barwnie i obrazowo, pozwala nam wczuć się w sytuację młodego chłopaka, który od początku ma w życiu pod górkę, ale dzięki niezwykłej determinacji postanowił, że nigdy się nie podda.



Aleksandra, księgarka, Warszawa Elektrownia Powiśle

Książka o silnym charakterze człowieka , który nigdy nie poddał się pomimo przeciwności losu.

Bardzo ciekawe historie przedstawione niekiedy w zabawny sposób. Polecam niezdecydowanym. Pozdrawiam autorów za pomysł spisania tej niesamowitej historii na kartki papieru.

Znałam Tomka. Poznałam go w Warszawie, w ósmej klasie. Chodziliśmy do tej samej szkoły (inne klasy), i mieszkaliśmy w sąsiednich blokach. Zwróciłam na niego uwagę pierwszy raz, jak pobił dwóch gitowców na szkolnym boisku. Był nowym chłopakiem z Zielonej Góry, uprawiał boks i nikt go jeszcze nie znał. Kiedyś zauważyłam, jak siedział z podbitym okiem na ławeczce przy jednym z naszych bloków i zszywał sobie igłą rękaw oberwany w jednej z jego bójek. Nigdy nie miał ładnego ubrania, nosił stare, oberwane ciuchy. Przysiadłam się, porozmawialiśmy trochę…i potem ta ławeczka stała się miejscem naszych spotkań. To było jego miejsce, gdzie lubił sobie siedzieć i ja widziałam ze tam będę mogła go spotkać…niby przypadkiem.



Tomek nienawidził swojego domu i z czasem, z naszych rozmów, dowiedziałam się, że jego ojciec jest komunistycznym dygnitarzem, że mieszka z macochą i młodszym, przyrodnim bratem, Dariuszem. Mówił ze macocha lubi mu dokuczać, a jak ojciec jest w delegacji to „stara baba” (Tomka słowa) chodzi po mieszkaniu tylko w przezroczystych majtkach. Prawdziwy Horror. Znałam również tego Darka. W szkole Darek znany był jako gnida. Miał pociąg do chłopaków a w szkolnych awanturach zawsze straszył swoim ojczymem i jego pozycją w rządzie.

Wiem, że Tomek, po awanturach w domu lubił uciekać na Nowy Świat, a jak miał pieniądze to na bitą śmietanę z malinami w kawiarence na Nowym Świecie. Często z okna widziałam, jak wsiadał do autobusu (116 – Nowy Świat). Raz, dosyć niezręcznie, próbował mnie nawet zaprosić na ten podwieczorek. Byłam nim zafascynowana, ale również się go bałam. Miał reputacje chuligana. Wiedziałam ze nie uczy się dobrze, widziałam jego pokiereszowany pieści, czasami podbite oko, itd. Do mnie był zawsze bardzo miły, grzeczny…i śmieszny. Z jego komentarzy czy opowiadań śmiałam się do łez…on też! Dużo czasu spędzaliśmy na tej ławeczce.

Moi rodzice też zauważyli, że często z nim rozmawiam na naszej ławeczce i kategorycznie zabronili me się z nim spotykać, a nawet rozmawiać. Ojciec powiedział mi, że nauczyciele skarżą się na niego, że jego bójki znane są w całej szkole, a na spotkania z nauczycielami (wywiadówki) nikt od niego nie przychodzi. Ojciec i macocha wyrzucili go z domy po roku czy półtora.

Nigdy już go nie spotkałam. Wyjechałam z Polski w latach 90-tych i nie znałam jego dalszych losów, chociaż czasami się zastanawiałam co się z nim dzieje..., dopóki mój mąż nie przyniósł „Mój Przyjaciel Drago” do domu. Teraz wiem.

Przepraszam Tomek.

Basia.

Fajna i ciekawa historia człowieka urodzonego podczas najgorszego ustroju politycznego świata, który takich jak on próbował zniszczyć. Ale dzięki silnej woli walki potrafił stawić czoła wyzwaniom jakie czekały na niego po drodze do lepszego świata. Tą książkę powinien przeczytać każdy kto urodził się po upadku komuny aby choć na chwilę wczuć się w realia tamtych czasów, a zwłaszcza dzisiejsza celebrycka młodzież która wszystko ma podane na tacy.

Czytałem fragmenty książki na WH i nie mogę pojąć jak ktokolwiek może łyknąć taką bajkę. Gość mający 24 lata nie odbył jeszcze zasadniczej służby wojskowej, za to sam się zgłosił na weryfikację do WKU. Wyjechał mając w lutym 1984 roku. I krzyżyk mu na drogę. Ale co wcześniej wycierpiał, te groźby milicjantów że skończy jak Popiełuszko! To straszne, już wtedy milicja i obywatele wiedzieli że Popiełuszko skończy 8 miesięcy po jego legalnym wyjeździe do Berlina, zdaje się że Zachodniego. Naprawdę ktoś w to wierzy?