Socjopata

„Pozwoliłem masce opaść. Dobrze było być sobą, przez krótką chwilę, bez duszy, pokazując pustkę i gniew, który miałem w środku.

Matka patrzyła na mnie z odrazą, jej oczy błyszczały. Złapałem fragment swojego odbicia w lusterku na nocnej szafce.

Byłem piękny.”



Socjopata, kto to taki?

Wikipedia mówi:

„(…)Charakteryzuje się trwałym wzorcem lekceważenia i łamania norm społecznych oraz praw innych ludzi. Patologiczne zachowanie przejawia się także często w impulsywności, braku odpowiedzialności, niskiej empatii, skłonności do kłamstwa i nietrwałymi relacjami.” I to jest idealny opis Jakuba, głównego bohatera książki @stefanweisbrodt.



Kubę poznajemy w momencie, w którym nie dostaje obiecanego awansu. Wściekły mężczyzna spotyka się ze swoją kochanką. Między parą dochodzi do kłótni i już podczas tego krótkiego momentu doskonale widać, że z Jakubem jest coś nie tak. Czytelnik obserwuje jak jedno kłamstwo ciągnie za sobą kolejne a kolejne kłamstwo prowadzi do kolejnej tragedii.



Autor pozwolił nam wejść do głowy psychopaty. Człowieka bezwzględnego, który jedyną drogę ucieczki widzi w zabijaniu niewygodnych dla siebie osób. Mężczyzna kłamie na każdym kroku i knuje. Jedno zabójstwo pociągnęło za sobą kolejne, a sieć kłamstw sprawiła, że mężczyzna zaczął się w niej gubić.



Z wielkim szokiem wymalowanym na twarzy obserwowałam kolejne poczynania mężczyzny, który próbował zatuszować nieudane morderstwo, niewygodny dla niego romans, czy w końcu swoją drugą tożsamość.



Autor ma lekkie pióro i pomimo dość sporej ilości stron, książkę czyta się na jedno posiedzenie. Ciężko jest się od niej oderwać.



Muszę przyznać, że ta książka jest świetna! Dzieje się tutaj bardzo wiele, a czytelnik wchodzi w głowę psychopaty. Zdecydowanie polecam.

Według definicji socjopata jest bezwzględnym manipulatorem, który zrobi wszystko, by osiągnąć swój cel. Nawet kosztem innych, w innych ludziach nie widzi bowiem ich faktycznych uczuć czy emocji. To nie ma dla niego najmniejszego znaczenia. I taki taka osoba jest bohater książki Jakub. Można by powiedzieć że po trupach do celu. W książce w świetny sposób została pokazana socjopatia, osoba chora, cechuje się bezwzględnością i okrutnoscia swoich działań tylko po to by osiągnąć cel. Autor w świetny sposób stworzył postać Jakuba, jego intrygi, kłamstwa a przede wszystkim jego pewność siebie stwarzało aurę tajemniczości. Jednak nie tylko on miał tajemnice, jego żona również odegrała ważną rolę w tej książce.



Książka od początku wzbudziła moje zainteresowanie, thriller psychologiczny który mocno zostaje w pamięci. Pokazuje jak człowiek jest podatny na manipulacje innych, jak w szybki sposób można zniszczyć komuś życie. Bezwzględnością i stoickim spokojem, można uśpić czujność wielu ludzi i sterować nimi jak marionetkami. Tak, bohater był w tym mistrzem. Owijanie ludzi wokół palca było dla niego istna rozrywka.

Moim zdaniem książka warta uwagi, mocno namiesza w głowie i momentami szokuje.



Polecam

„Socjopata” to niepokojąca, pełna napięcia i wciągająca historia człowieka, który zrobi wszystko, by mieć kontrolę nad otoczeniem. Stefan Weisbrodt sprawił, że przestałam wierzyć w jakikolwiek wymiar sprawiedliwości. Ja wiem, że jest to fikcja, ale sposób w jaki autor poprowadził swoją historię sprawił, że byłam w stanie uwierzyć we wszystko. Była to naprawdę bardzo przemyślana fabuła. Są morderstwa, zwroty akcji, podejrzenia, zmienne napięcie i wszystko to, co składa się na świetny thriller. Zdecydowanie byłam przyklejona do tej książki i chciałam dowiedzieć się, jak potoczą się losy naszego głównego bohatera. I wiem, że jest to złe, ale ja mu kibicowałam i chciałam, żeby udało mu się wykręcić z problemów i zacząć życie od nowa. Może to sprawia, że sama mam nie po kolei w głowie, ale trudno.



Jakub to z pozoru ideał mężczyzny. Przystojny, pracowity i zaradny. Ma żonę, dom i świetlaną przyszłość w firmie, w której pracuje. Tylko, że pod maską uśmiechniętego męża i idealnego pracownika skrywa się człowiek zdolny do najgorszego okrucieństwa. Jakub lubi mieć wszystko pod kontrolą. Wie jak sprawić, żeby inni jedli mu z ręki. Gdy tylko ktoś stanie mu na drodze zrobi absolutnie wszystko, aby pozbyć się problemu.



Zawsze jestem pod wrażeniem, kiedy pisarz wciąga mnie do swojej historii, tak że nie jestem w stanie jej odłożyć. Byłam tak zainwestowana, że miałam trudność z mijającym czasem, bo wiedziałam, że muszę iść spać, ale nie mogłam zostawić tej historii. Autor naprawdę świetnie pokazał nam umysł socjopaty, człowieka bez sumienia, który nie widzi nic złego w tym co robi. Zaczynając jako spokojna obyczajowa historia, przekształcił się w thriller psychologiczny, który dosłownie przeleciał nad urwiskiem wywołując wstrząs. Nie byłam w stanie nawet wyobrazić sobie takiego zakończenia.



Jedną z moich ulubionych rzeczy w książkach jest to, że mają niesamowite, wadliwe postacie. Jedyną rzeczą, która ciągnęła mnie za tę książkę, był Jakub. Z początku miałam mieszane uczucia względem niego, ale po zagłębieniu się w fabułę nie miało to już dla mnie znaczenia. Gdy poznałam jego prawdziwe oblicze, książka diametralnie zmieniła się w moich oczach. Kibicowałam mu, bolało mnie to, co robił, ale chciałam, żeby wygrał.



Ta historia była intensywna, mroczna, wnikliwa, niepokojąca i wszystko to sprawiło, że była tak niesamowita. Byłam naprawdę zdenerwowana, zaniepokojona i wzburzona. Były to wszystkie skutki uboczne przeczytaniu świetnej książki.