Szeptucha. Cykl Kwiat Paproci. Tom 1

Czy nie męczy cię powtarzalność schematów w romansach? Z każdą recenzją zastanawiam się, dlaczego archetyp nieporadnej, ale pyskatej protagonistki jest tak rozchwytywany? Nie uważam, że czekanie na księcia z bajki jest takie atrakcyjne… a potem przypominam sobie, że seria „Kwiat Paproci” jest jedną z moich ulubionych serii. Dlaczego?



Wyobraź sobie, że Mieszko I porwał Dobrawę i nigdy nie przyjął chrztu, a Polska do dzisiaj została pogańskim królestwem. Poznajemy Gosławę Brzóskę, która świeżo po ukończonych studiach jest zmuszona odbyć praktyki medyczne nie w szpitalu, tylko u szeptuchy Jagi na wsi. Przyjechawszy na wieś, spotyka przystojnego mężczyznę na koniu, oferujący podwózkę. I jak tu się nie zakochać? Po pierwszych rozdziałach można uznać tytuł za romans, do momentu poznania Bielin i ich mieszkańców. Mamy wgląd w ich obyczaje i wierzenia, żywe w każdym zakątku powieści. Wystarczy przeżyć jakiekolwiek obchody, by dać się przekonać do istnienia słowiańskich bogów.



Nie ma zbyt wiele prozy obyczajowej, która miesza współczesność z mitologią słowiańską. Autorka oddała serce w odwzorowaniu kultury i folkloru, i ten trud został przedstawiony w „Życie erotyczne Słowian” Tomasza J. Kosińskiego. Pierwszy tom z cyklu autorki jest przedsmakiem do świata, gdzie bogowie snują plany względem Gosi. Więc czy warto przymknąć oko dla schematów i w zamian dostać świat pełen rusałek, mądrości szeptuchy i magii kwiatu paproci?



Joanna, księgarka, Elbląg Ogrody

nie wiem, dlaczego to jest na literaturze polskiej obyczajowej, to jest fantastyka... fajna powieść, widać że pisana z dystansem i przymróżeniem oka, dobra zabawa i ciekawy setting