Srebrna łyżeczka

Srebrna łyżeczka" Magdalena Witkiewicz



Książka okazała się być mi bardzo bliska. Jej głównym przesłaniem jest to, że na wszystko w życiu jest odpowiedni moment. Na wszystko w życiu musi przyjść czas... To trochę kręciło się wokół moich ostatnich myśli... Cokolwiek nie zrobisz to jednak tam na Górze ktoś już ustalił plan Twojego życia.



Nie jest to łatwe do zrozumienia. Nie było łatwe również dla bohaterów książki - Lidki i Konrada, którzy poznali się o 10 lat za wcześnie. Mimo wszystko jednak to, co było im pisane się ziściło. Wystarczyło jedynie odbyć kilka życiowych lekcji.



Drugą przepięną rzeczą, która płynie z tej książki jest zachęta do robienia i wręcz wykrzykiwania tego, czego jest się pewnym... Odwagę do tego również sobie bardzo cenię!



Lidia już od najmłodszych lat cierpiała chociaż nie była tego świadoma - śmierć ojca, postępujący alkoholizm jej matki, brak bliskich krewnych... Musiała bardzo szybko dorosnąć i przejąć pieczę nad domem. Pewnie większość kobiet, po takim okresie dzieciństwa i młodości zachłysnęłaby się wolnością jakiś czas po 'uwolnieniu z klatki'. Tak również było z Lidią. Jednak WSZYSTKO JEST PO COŚ, WSZYSTKO MA SENS. Od lat w to wierzę, a ta lektura tylko to potwierdza...



Polecam tą lekturę wszystkim, którzy lubią lekkie książki - chociaż ta wielokrotnie zmuszała mnie do głębszych refleksji nad całością naszego życia.



Wydawca: @wydawnictwofilia

Data premiery: 14.07.2021

Srebrna łyżeczka – Witkiewicz

Główną bohaterką powieści jest Lidia młoda dziewczyna, której dzieciństwo było trudne, od najmłodszych lat opiekowała się matką, która coraz bardziej pogrążała się w alkoholizmie.

Pewnego dnia Lidia dostaje list od tajemniczej kobiety, która przedstawia się jako przyjaciółka rodziny. Chcę jej przekazać w spadku mieszkanie. Niczego więcej nie wyjaśnia. Kim jest ta kobieta? Dlaczego tak jej na tym zależy?

Lidia odkrywa tajemnice, która wywraca jej życie do góry nogami.

(...) "pamiętaj, Ty jeszcze możesz ze swoim życiem zrobić wszystko. Nie jest za późno. Próbuj być szczęśliwa. Rób wszystko, co możliwe, by spełniać swoje marzenia. Tak, byś na łożu śmierci mogła powiedzieć, że niczego nie żałujesz."

Było to moje pierwsze spotkanie z autorką, jednak myślę, że nie ostatnie. Książkę czyta się szybko. Historia była piękna, smutna oraz z przesłaniem.

Naprawdę warta polecenia, jeśli szukacie życiowej książki, to jest właśnie ta.

Za egzemplarz dziękuję : wydawnictwofilia

Lidia nie miała w życiu lekkiego startu, a życie jej nie oszczędzało. Niemniej jednak zawsze twardo stąpała po ziemi i potrafiła o siebie zawalczyć.

Konrad to mężczyzna, który spotkał biedną, niewinną dziewczynę, która sprawiła, że jego życie diametralnie się zmieniło.

W tym wszystkim Pani Irenka, której życie także nie oszczędzało.

Piękna historia, którą warto poznać, szczególnie że czyta się bardzo lekko i przyjemnie, choć daje życiową lekcję.

" -Zawsze można coś zrobić. Nie ma takiej sytuacji, z której nie byłoby wyjścia - powiedziała pewnie pani Irena. - Dopóki dwie osoby żyją, zawsze można naprawić relację. Ludzie nauczyli się, że teraz wszystko wyrzuca się do śmieci zamiast naprawiać. Kiedyś naprawiano, a teraz się nikomu nie opłaca. Ale to tylko pozornie się nie opłaca."

Książki Magdaleny Witkiewicz mają w sobie coś takiego, że po prostu nie sposób im się oprzeć, niby zwykłe opowieści o rzeczach najprostszych, a jednak zapadają zarówno w pamięć, jak i w serce. "Srebrna łyżeczka" to historia tej jednej, jedynej, prawdziwej miłości, która pojawiła się w nieodpowiednim momencie. Z wielkim zainteresowaniem śledziłam losy głównych bohaterów, których autorka wykreowała z niezwykłym wyczuciem, nie pozbawiając ich wad i nie szczędząc im porażek, sprawiając tym samym, że całość była bardzo emocjonująca, i tak wciągająca, że nie byłam w stanie przestać czytać, dopóki nie dotarłam do końca. Poza tym, ta opowieść, to też ważna życiowa lekcja, nie odpuszczajmy zbyt łatwo, bo czasami z tych roztrzaskanych kawałków można stworzyć coś równie pięknego i trwałego. Wielka miłość, życiowe zawirowania, dramaty i rodzinne tajemnice, cudownie zwyczajna historia♡

Opis z okładki sugeruje odkrywanie tajemnicy rodzinnej związanej z tytułową łyżeczką, a także jakieś powiązanie głównej bohaterki z nieznaną jej wcześniej "przyjaciółką rodziny". Brzmi to ciekawie, trochę groźnie, czytelnik od razu zaczyna się zastanawiać, co też może się za tą intrygą kryć? Sam początek powieści faktycznie jest dobry, bo trzyma się tych założeń, ale potem niestety wędrujemy w przeszłość...



Główna bohaterka, którą poznaliśmy jako pewną siebie kobietę sukcesu zamienia się w poturbowaną przez życie nastolatkę, której matka pije i nic innego poza winem jej nie interesuje. Na horyzoncie pojawia się Konrad, który jest starszym pełnym empatii lekarzem/ratownikiem. Mężczyzna ma tę słabość, że zakochuje się w Lidce z prędkością błyskawicy. Myślę, że ten moment jest dla czytelnika przełomowym, bo ma przed sobą dwie ścieżki.



Pierwsza to uwierzyć w romantyczną bajkę z księciem na białym koniu (tudzież siedzącym w karetce) i pozwolić autorce grać na emocjach jak na skrzypcach. Nie widzę w tym nic złego! Powieść zbiera dużo pozytywnych opinii, bo są ludzie, których taka historia urzekła i wzruszyła. Niemniej trzeba tutaj trochę przymknąć oko i rozmarzyć się na temat słodkiej pierwszej miłości, która pokona wszystkie przeszkody, a wtedy lektura przyniesie dużo przyjemności.



Druga droga to przeczekać zawirowania miłosne z nadzieją na powrót tej tajemniczej atmosfery, która była na początku. Ja poszłam tą ścieżką i niestety nie mam dla was dobrych wiadomości - wątek łyżeczki wraca dopiero na sam koniec i tak naprawdę niczego ze sobą nie niesie. Można było w tym miejscu podstawić dowolny inny przedmiot albo nawet nie umieszczać żadnego, historia i tak tak samo by się potoczyła.



Jeśli szukasz ciepłej romantycznej powieści, wypełnionej emocjami, napisanej w pięknym stylu (za to akurat trzeba autorkę pochwalić, ma lekkie pióro, przez zdania wręcz się płynie) i z pozytywnym zakończeniem to spodoba ci się ta pozycja. Jeśli liczysz na coś ponad to, to uprzedzam, że możesz się trochę rozczarować.