Syrena z zatoki czarnej konchy

„Syrena z zatoki czarnej konchy” to książka, która na długo zostanie w mojej pamięci. Oniryczna, bajkowa powieść, od której nie można się oderwać.



Główną bohaterką jest syrena. Piękna, wielka hybryda kobiety z rybą. Istota, której trudno się oprzeć. Urzeka od chwili gdy się na nią spojrzy. Rybak David pewnego dnia zauważa syrenę, która mu się przygląda w momencie, gdy ten gra na gitarze. Dźwięki te zaintrygowały syrenę, Aycayię. Między tą dwójką rodzi się fascynacja sobą nawzajem. Któregoś dnia jednak syrenę wyławiają rybacy. Mężczyźni, którzy traktują ją z pogardą i władczością. Uważają, że jest ich własnością i mogą z nią robić co tylko chcą. David postanawia jej pomóc i uratować to mityczne stworzenie. Zemsta, zaufanie, klątwa to wszystko się tu znajduje. Ale to także historia o marzeniach. O marzeniu by być zwyczajnym, by być kochanym. Książka wzbudziła we mnie mnóstwo emocji. Syrena oczarowała również mnie od pierwszych stron i współczułam losu, na jaki została skazana.



To historia o syrenie, która na zawsze zmieniła losy mieszkańców zatoki. Każdy kto się z nią zetknął, nie był już taki sam. To słodko-gorzka historia z gatunku literatury pięknej. Baśniowa syrena i mieszkańcy, którzy pragną zaspokoić swoje pragnienia. Ta książka opowiada o tym, że nie zawsze da się uciec przed przeznaczeniem. Niekiedy nie mamy wpływu na los, który został nam zapisany. Książka to wzbudzająca do refleksji piękna powieść.



Karolina, księgarka, Wrocław, Wroclavia

"Mała syrenka" to moja ulubiona bajka Disney'a z dzieciństwa. Z sentymentu chciałam przeczytać jeszcze jedną historię, która będzie nawiązywała do moich dobrych wspomnień sprzed kilkunastu lat. Mogłam się spodziewać, że chociaż „Syrena z Zatoki Czarnej Konchy" kojarzy mi się z Arielką, to z bajką niewiele będzie miała wspólnego...

Pierwsze strony były dla mnie trudne do przebrnięcia, jednak cieszę się bardzo, że nie dałam się zniechęcić brutalnemu, a co gorsze, przeraźliwie trafnemu przedstawieniu ludzkiej chciwości i żądzy. Książka przyciągała mnie jak syreni śpiew, niepokojący i uzależniający, od którego nie mogłam się odwrócić i go zignorować. Z niepokojem brnęłam dalej, towarzysząc Aycayii, mitycznej postaci, przeklętej i skazanej na wygnanie, w nowej podróży. Czy uda jej się odnaleźć szczęście i miłość? Czy upomni się o nią przeszłość? W odpowiedzi na to pytanie może pomóc nam postać młodego rybaka, Davida który jest moim ulubionym bohaterem i daje pewną nadzieję na dobre zakończenie.

Pełna emocji i uczuć silnych kobiet i wrażliwych mężczyzn, drugiej i szansy i trudnego procesu zaufania człowiekowi „Syrena z Zatoki Czarnej Konchy" zaczarowała mnie. Monique Roffey swobodnie wplotła motywy legendy w swoją opowieść, dzięki temu dałam się przekonać, że ta historia mogła się wydarzyć. Jeśli potrzebujesz klimatycznej książki, która pozwala leniwie płynąć razem z nurtem wydarzeń, to jest właśnie to!

Ania, księgarka, Toruń Plaza

Po tytule „Syrena z zatoki czarnej konchy” spodziewałam się bajkowej historii, albo chociaż zwykłej historii opowiedzianej w bajkowym stylu. Nie znałam wcześniej pióra Monique Roffey, toteż nie wiedziałam czy sprosta moim oczekiwaniom, jednak jej się udało.

Sama historia opowiedziana przez autorkę jest stosunkowo prosta. Akcja dzieje się w małej wiosce rybackiej gdzieś na Karaibach. Bieg fabuły zbliżony jest do oryginalnej baśni, więc fani opowieści o małej syrence będą usatysfakcjonowani. Syrena poznaje rybaka, oboje się w sobie zakochują, ale w przeciwieństwie do baśni, Aycayii nie ciągnie na ląd. Wkrótce w nadmorskiej wiosce odbywają się zawody rybackie, w których para uczestników wyławia syrenę. Zawodnicy wieszają ją na haku, sami idą świętować zwycięstwo, nie wiedzą, że jest to ostatni dzień, gdy widzą syrenę. Aycayię ratuje zakochany w niej rybak Dawid i zabiera do siebie. Z czasem syrena traci ogon, a Dawid zaczyna uczyć ją bycia człowiekiem. Dowiaduje się, że Aycayia nie zawsze była syreną.

Fabuła może i nie jest szczytem oryginalności, nie wciąga akcją. Mam wrażenie, że „Syrena z zatoki czarnej konchy” nie jest pisana dla fabuły właśnie, tylko dla języka i klimatu. Autorka cudownie operuje słowem i opisami. Podczas lektury świat opisywany był dla mnie wręcz namacalny. Dawno książka nie oczarowała mnie językiem do tego stopnia. Bohaterowie nie są papierowi, czuć w nich człowieka i można się z nimi utożsamiać.

Lektura zachwyciła mnie klimatem i bajkowością, która zostanie ze mną na długo, jednak cała reszta jest dla mnie jedynie tłem opowieści.

Magda, Księgarka, Wrocław Korona

Mitologiczne piękności, bóstwa, postaci potrafiące zawładnąć umysłem ludzkim, posiadające moc przyciągania, której człowiek nie zwykł doświadczać. Takie wyobrażenie o syrenach wyłania się z legend, które na pewno każdy z nas kiedyś słyszał. Fabuła powieści Monique Roffey bazuje na tym wyobrażeniu, jednak myślę, że pisarka starała się nadać tej historii drugie dno. I wyszło to bardzo oryginalnie.



Spotkania Davida z syreną na początku są bardzo niewinne, niepewne i enigmatyczne. Sytuacja drastycznie zmienia się w momencie, w którym tytułowa bohaterka zostaje wyłowiona podczas zawodów rybackich, a David postanawia uratować ją przed tłumem poniżających ją mężczyzn. Dla mnie jednym z lepiej napisanych wątków tej powieści był motyw dopasowania się, a raczej próba dostosowania się syreny do współczesnego życia na wyspie. Autorka bardzo ciekawie i nieszablonowo spojrzała na ten problem.



W tej historii, co zrozumiałe, bardzo mocno jest wyczuwalny klimat baśniowości, a ja mam z tym taki problem, że momentami był on dla mnie zbyt odległy. Ta egzotyka nie do końca mnie przekonała i nie pozwoliła na to, żeby pochłonąć te historię bez odmiany z inną książką. Niemniej, jest to taka opowieść, której, wydaje mi się, jest mało na rynku wydawniczym i polecam ją sprawdzić wszystkim, którzy czują, że być może to coś dla nich.



Ola, księgarka, Lublin Ikea

Od zawsze uwielbiałam legendy i baśnie o syrenach. “Mała Syrenka” była moją ukochaną księżniczką Disneya, a wszelkie morskie opowieści niesamowicie mnie fascynowały. Kiedy więc zobaczyłam nowy tytuł wydawnictwa Świat Książki pt. “Syrena z zatoki czarnej konchy” autorstwa Monique Roffey, wiedziałam, że muszę się z nim zapoznać.



Książka opowiada historię rybaka Dawida, który przypadkowo spotyka syrenę na morzu. Niedługo później, w wyniku przykrych okoliczności, zostaje ona złowiona przez niewłaściwych ludzi. Dawid postanawia uratować syrenę, przy okazji się w niej zakochując. Ale czy w tym świecie jest miejsce na takie uczucie?



Szczerze mówiąc, nie spodziewałam się, że ta książka może skrywać tak wiele

wartościowych treści. Historia opowiada o losach osoby odrzuconej przez środowisko, kobiety próbującej na nowo odnaleźć się w świecie. Niestety nie pomaga w tym panujący patriarchat. Ważnym wątkiem jest również relacja kobiet w tej książce i to, jak zamiast wsparcia i kobiecej wspólnoty potrafią stawać przeciwko sobie. Nie mogło się obyć również bez podkreślenia ważności relacji człowieka z naturą i konsekwencjach ludzkiego zachowania. Jednak moim ulubionym wątkiem jest historia głuchego chłopca. Jego budująca się relacja z syreną, ich sposób komunikacji i zrozumienie totalnie skradły moje serce.



Podsumowując, “Syrena z zatoki czarnej konchy” to książka udana, opowiedziana w

formie legendy, z której czytelnik może wynieść wiele dla siebie. Naprawdę pozytywnie mnie zaskoczyła.



Julia, Księgarka, Katowice, Centrum handlowe 3 Stawy