literatura piękna obca

Co to jest literatura piękna? Czyli trochę teorii literatury

Literatura piękna (z francuskiego belles lettres) to dział literatury obejmujący utwory pisane przede wszystkim z myślą o wartości estetycznej, a nie praktycznej czy użytkowej. Głównymi celami tego typu książek są wywoływanie emocji, pobudzanie do refleksji oraz rozwijanie wyobraźni, dostarczając czytelnikowi szerokiego spektrum przeżyć estetycznych.

Tym, co wyróżnia dzieła należące do literatury pięknej, są m.in. fikcja literacka (choć często mająca swoje zakorzenienie w rzeczywistości), bogaty w środki artystyczne język, symbolika i wieloznaczność oraz ich emocjonalna złożoność.

Warto pamiętać, że wiele gatunków wymyka się jednoznacznej klasyfikacji, balansując pomiędzy literaturą piękną a użytkową. Przykładem mogą być chociażby esej czy reportaż literacki – książki łączące w sobie informacyjny ton z dbałością o język i głębię przekazu.

Literatura klasyczna – dlaczego warto sięgać po nią jak najczęściej?

Klasyka literatury światowej to rzecz, której nie może zabraknąć w domowej biblioteczce żadnej osoby ceniącej sobie intelektualną głębię i mnogość artystycznych wzruszeń. Mimo że od ich powstania często minęło kilkadziesiąt (a nawet kilkaset) lat, niejednokrotnie do dziś nie tracą one na swojej aktualności, ukazując czytelnikom uniwersalne prawdy na temat relacji międzyludzkich i nas samych. Dzięki nim lepiej rozumiemy nie tylko historię, ale też współczesność – to, jak zmieniały się wartości, relacje i sposób myślenia.

Dzieła zaliczane do klasyki światowej rozwijają naszą wrażliwość i empatię, pomagając dostrzegać niuanse oraz symbolikę. To także doskonały sposób na wzbogacenie swojego słownictwa oraz kształtowanie gustu literackiego. Czytając je, stajemy się bardziej świadomymi odbiorcami kultury – a z czasem możemy zacząć kreować ją sami.

Krótko mówiąc: klasyka literatury to książki, które zostają z nami na długo, przez wiele lat krążąc w zakamarkach naszego umysłu. Warto po nie sięgać nie tylko z poczucia obowiązku, ale przede wszystkim z potrzeby głębszego zrozumienia siebie i otaczającego świata.

Klasyki literatury pięknej, które musisz znać – subiektywny wybór

„Mistrz i Małgorzata”, Michaił Bułhakow

Jedna z najpiękniejszych i zarazem najbardziej niezwykłych książek w historii literatury, łączącej realizm z fantastyką i zadziornym humorem. Pewnego dnia do ateistycznej Moskwy przybywają diabeł wraz ze swoją świtą, siejąc chaos i obnażając ludzkie słabości oraz zakłamanie. Jednocześnie śledzimy historię wielkiego uczucia łączącego tytułowych Mistrza i Małgorzatę, oraz Poncjusza Piłata. „Mistrz i Małgorzata” to głęboka refleksja o istocie dobra i zła, miłości, która jest w stanie przetrwać wszystko, oraz poszukiwaniu wewnętrznej wolności.

„Folwark zwierzęcy”, George Orwell

Alegoryczna opowieść o zwierzętach, które buntują się przeciwko ludziom i przejmują władzę na farmie. Początkowo gorąco wierzą w to, że uda im się stworzyć nowe i sprawiedliwe społeczeństwo. Z czasem jednak wśród nich wyłania się elita, która stopniowo wprowadza własną tyranię. Książka to krytyka totalitaryzmu i ostrzeżenie przed tym, do czego może prowadzić niczym nieposkromiona władza.

„Idiota”, Fiodor Dostojewski

Książę Myszkin to człowiek o gołębim sercu i głębokim poczuciu uczciwości, który po leczeniu za granicą powraca do Rosji. Jego naiwność oraz dobroć zderzają się z brutalnym światem pełnym małostkowości i intryg. „Idiota” stanowi próbę odpowiedzi na pytanie, czy w rzeczywistości, w której rządzą cynizm, niemoralność i głupota, jest miejsce na autentyczną dobroć oraz idealizm.

„Trzej muszkieterowie”, Aleksander Dumas

Ta osadzona w realiach XVII-wiecznej Francji książka jest hołdem dla takich wartości, jak honor, lojalność i przyjaźń, a także opowieścią o miłości wystawionej na ciężką próbę. To barwna i pełna zwrotów akcji historia młodego d’Artagnaniego, który dołącza do trzech muszkieterów – Atosa, Portosa i Aramisa – by wspólnie stawić czoła niebezpiecznym misjom i dworskim intrygom. Czy uda się im wyjść z tego obronną ręką?

„Sto lat samotności”, Gabriel García Márquez

Klasyka literatury z gatunku realizmu magicznego. Ta zaczarowana saga rodziny Buendía w fikcyjnym miasteczku Macondo ukazuje losy kilku pokoleń, splecionych ze sobą niezwykłymi zdarzeniami. To opowieść o samotności, przemijaniu i nieuchronnym powtarzaniu błędów przeszłości – które uparcie popełniamy, przekonani, że tym razem wszystko będzie wyglądać inaczej.

„Myszy i ludzie”, John Steinbeck

Chwytająca za serce opowieść o dwóch wędrownych robotnikach w czasach amerykańskiego Wielkiego Kryzysu. George z oddaniem opiekuje się prostodusznym Lennym, który marzy o własnym kawałku ziemi. Ich wspólne plany zderzają się z brutalną rzeczywistością. Książka porusza temat samotności i walki o ludzką godność.

„Proces”, Franz Kafka

Jeśli mielibyśmy wskazać książki, które w największym stopniu przewidziały, do czego doprowadzą XX-wieczne totalitaryzmy, „Proces” Franza Kafki byłby w ścisłej czołówce. Pewnego dnia trzydziestoletni prokurent bankowy Józef K. zostaje aresztowany. Mężczyzna nie ma pojęcia, co jest tego przyczyną – starał się być bowiem praworządnym i oddanym obywatelem. W miarę upływu czasu zdaje sobie sprawę, z jak bezdusznym i absurdalnym systemem sądowniczym ma do czynienia. Ta paraboliczna powieść jest metaforą życia w świecie pozbawionym sprawiedliwości, sensu oraz kontroli nad własnym losem.

„Duma i uprzedzenie”, Jane Austen

To klasyczna historia miłosna osadzona w malowniczej XIX-wiecznej Anglii. Główna bohaterka, Elizabeth Bennet, musi zmierzyć się z ograniczającymi ją konwenansami i własnymi uprzedzeniami, aby znaleźć upragnione szczęście i doświadczyć pełni miłości. Powieść ukazuje rolę kobiet w ówczesnym społeczeństwie, udowadniając, jak wielką wartość niesie ze sobą autentyczność i otwartość na drugiego człowieka.

„Własny pokój”, Virginia Woolf

Kobiety, by tworzyć wielką literaturę, potrzebują niezależności – symbolizowanej przez „własny pokój” i środki do życia – podkreśla w swoim słynnym eseju feministycznym Virginia Woolf. Autorka dobitnie pokazuje, jak brak równości płci wpływa na marnowanie twórczego potencjału kobiet. Zdecydowanie warte przeczytania – zwłaszcza gdy chcemy zrozumieć, jak uwikłanie w historię i role społeczne przez wieki odbierały połowie społeczeństwa możliwość swobodnego wyrażania siebie.

„Anna Karenina”, Lew Tołstoj

Mówiąc o klasyce obcej literatury pięknej, nie sposób nie wspomnieć również o „Annie Kareninie” Lwa Tołstoja, będącej wielowątkową opowieścią o miłości wbrew rozsądkowi, zdradzie oraz rozpadzie i poszukiwaniu sensu życia. Anna, żona wysoko postawionego urzędnika, bezgranicznie zakochuje się w młodym oficerze Aleksandrze Wrońskim. Podejmowane przez nią decyzje prowadzą do tragicznych konsekwencji. To poruszająca historia kobiety rozdartej między uczuciem a społecznymi konwenansami, ukazująca, jak wysoką cenę trzeba zapłacić czasem za próbę życia w zgodzie z głosem własnego serca.

Nowości w kategorii „literatura piękna obca” – polecane tytuły

Lekturę książek należących do klasyki literatury światowej masz już za sobą i szukasz czegoś nowego? W ostatnich latach na rynku wydawniczym pojawił się szereg książek, które zdobyły wysokie noty wśród czytelników na całym świecie. Należą do nich m.in.:

• „Nieznajoma z portretu”, Camille de Peretti
• „Dziewczyna z wrzosowisk”, Lucinda Riley
• „Witajcie w księgarni Hyunam-Dong”, Hwang Bo-reum
• „Małe życie”, Hanya Yanagihara
• „Klara i słońce”, Kazuo Ishiguro
• „Dziewczyna, kobieta, inna”, Bernardine Evaristo
• „Światło, którego nie widać”, Anthony Doerr

Literatura piękna obca na stronie księgarni Świata Książki

Literatura piękna obca to kategoria, która cieszy się ogromną popularnością wśród czytelników na całym świecie. Każdego roku na księgarnianych półkach ukazują się dziesiątki utworów udowadniających, że beletrystyka nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa i wciąż ma wiele do pokazania.