Ruiny

Ruiny

Recenzja Księgarza Świat Książki

„Ruiny” Scotta Smitha zapowiadają się niewinnie: oto czwórka amerykańskich absolwentów college’u postanawia wyjechać na wakacje do Meksyku. Ostatnie lato przed wkroczeniem w Wielką Dorosłość bohaterowie mają zamiar spędzić na smażeniu się na plaży w Cancun, poznawaniu lokalsów i imprezowaniu, obficie podlewając wszystko mezcalem i tequillą. Brzmi jak wakacje życia, prawda? W końcu… co może pójść nie tak w horrorze opartym na znanym wszystkim motywie: „grupa znajomych jedzie do miejsca X”? Pierwsze kilkadziesiąt stron toczy się dość powoli; raczej pod znakiem zapoznawania się z postaciami niż akcji. Postacie, niestety, są tu akurat najsłabszym elementem. Horror, jako literatura gatunkowa, ma tendencje do posługiwania się stereotypami, a Smith nie robi od tego wyjątku przy tworzeniu swoich bohaterów. W myśl zasady „w każdej grupie znajomych musi znaleźć się archetyp X , Y i Z”, Smith wrzuca tu m.in. „kujona-harcerzyka” i „głupią lalę”; a ponieważ role pełnione przez postaci są widoczne od samego początku, późniejsze zachowania bohaterów są w dużej mierze przewidywalne. W drugiej połowie „Ruin”, gdy przestrzeń dzielona przez bohaterów zostaje znacząco ograniczona, akcja przyspiesza, a horror rozwija się w całej glorii i chwale. Krew się leje, ciała gniją pod upalnym meksykańskim słońcem, ofiary stają się coraz bardziej zdesperowane. Wprowadzenie klaustrofobicznego klimatu w pozornie rozległej dżungli wydaje się paradoksem, ale to udało się Smithowi wybitnie. „Ruiny” to mimo wszystko horror godny polecenia – zwłaszcza dla fanów dusznej i opresyjnej atmosfery oraz nietypowych antagonistów. Agnieszka, księgarz, Wrocław Pasaż Grunwaldzki