Wróg

„Wróg” Łukasza Orbitowskiego to najbardziej zaskakująca i intrygująca książka jaką ostatnio przeczytałam. To bardzo dobra propozycja dla wszystkich czytelników znużonych powtarzalnością i przewidywalnością wielu literackich nowości.

Książka jest pisana jako swoista spowiedź jednego z najbardziej negatywnych bohaterów historii światowej: szaleńca, matkobójcy, niespełnionego artysty, bezlitosnego kata setek ludzi –Nerona. Być może te wyłącznie negatywne skojarzenia miałam przez pryzmat jego postaci wykreowanej przez popkulturę. Na lekcjach historii również był traktowany raczej po macoszemu, bo jego rządy nie obfitowały w wojny, a inne dokonania zostały pominięte i zapomniane.

Orbitowski zasiał w mojej głowie wątpliwości i nieprzemożną chęć sprawdzenia, które fakty można potwierdzić w podręcznikach, a co jest tylko przypuszczeniem autora jak mogło być.

Wykorzystanie postaci i zdarzeń historycznych do stworzenia fikcyjnej opowieści nie jest niczym nowatorskim, ale takie poprowadzenie akcji, żeby pożar Rzymu w starożytności połączyć w sensowny i wiarygodny sposób z wydarzeniami współczesnymi, jest dowodem na niezwykły kunszt literacki autora. Polecam gorąco to studium popadania w szaleństwo głównego bohatera. Pozostawiam do indywidualnej oceny, który Neron był bardziej szalony: starożytny czy współczesny.

Monika, Księgarka, Kielce Korona

Którą książkę Łukasza Orbitowskiego uważam za najlepszą? Kiedy czytam "Kult" nie mam wątpliwości, że to jest absolutne arcydzieło, ale potem po kilku latach wracam do "Innej Duszy" i już sama nie wiem? A teraz ukazał się "Wróg" , który ostatecznie zamieszał w moim prywatnym rankingu ulubionych książek autora.



Zacznijmy od tego, że nie lubię książek z narracją pierwszoosobową, strumieni świadomości, pamiętników czy innych spowiedzi. Nie lubię ich z kilkoma wyjątkami, czasem daję się uwieść takim opowieścią, ale nikt nie potrafi mnie tak porwać w wir swojej gawędy, jak właśnie Orbitowski. Magia jego literatury polega na niezwykłej umiejętności przenoszenia czytelnika w wykreowane przez siebie światy. Światy, które tworzy bardzo rzetelnie, ze szczegółami topograficznymi oraz historycznymi, wpisanymi w kontekst kulturowy, ze sztuką, muzyką, architekturą, obyczajami, codziennością tych czasów i miejsc. Autor zabierał nas już do powojennej Gdyni i za Żelazną Kurtynę, do Oławy Stanu Wojennego, Bydgoszczy lat dziewięćdziesiątych, a teraz przenosi nas do Starożytnego Rzymu i Krakowa przełomu wieków, gdzie poznajemy splecioną historię rzymskiego cesarza Nerona i krakowskiego strażaka Staszka Zolla.



Czułość i humor, z jakimi pisarz traktuje swoich bohaterów i historie, przez które porusza uniwersalne tematy miłości, relacji rodzinnych, wiary, marzeń i nadziei sprawiają, że książki Orbitowskiego z opowieści o bohaterze stają się filozoficznymi traktatami o człowieku, o nas.



Magdalena, księgarka, Gdańsk, CH Osowa

„Wróg” Łukasza Orbitowskiego nie jest moją pierwszą książką tego autora. Już

wcześniej miałam okazję poznać jego twórczość, szczególnie lubię „Święty

Wrocław”, która jest budzącą grozę i jednocześnie zaskoczenie ludzkim losem

historią. Nie inaczej było z „Wrogiem”. Ponieważ treści autora zawsze niosą za sobą

coś, co zostaje z nami na dłużej.

Staszek Zola jest strażakiem. Poznajemy go w momencie, kiedy rozpoczyna

opowiadać swoją historię psychiatrze. Jednocześnie z drugiej strony pojawia się nam

kolejny bohater, który również chce przedstawić swoją dramatyczną historię – Neron.

Co łączy tych dwóch narratorów? Co wspólnego ma spalenie Rzymu ze

współczesnym pożarem galerii handlowej? Czy coś może je w ogóle łączyć?

Przy historiach tego autora zalecany jest czas i skupienie. Niekiedy będą

skomplikowane w swojej prostocie. Będzie sporo emocji. Różnych emocji, różnych

ludzi. Ale emocji uniwersalnych, takich, które pojawiają się już od zarania dziejów.

Będzie sporo poszukiwania własnej tożsamości w świecie. Potrzeby bliskości i

zrozumienia. Ale też zrozumienia własnego siebie. Tego, kim się jest i do czego się

dąży. Powieść Łukasza Orbitowskiego może nie jest uniwersalna, toteż nie spodoba

się każdemu, ale niesie ze sobą pewną prawdę, która zmusi do refleksji. Szeregu

refleksji.



Patrycja, Księgarka, Lublin, Witosa Felicity

Nie planowałam sięgać po nową książkę Łukasza Orbitowskiego nie dlatego, że nie lubię jego twórczości (bo lubię), ale dlatego, że starożytny Rzym to temat bardzo daleko od moich zainteresowań. Bardzo daleko. Zajrzałam więc do powieści „Wróg” tylko na chwilkę, zupełnie nie przeczuwając, że przeczytam na jednym wdechu 250 stron! Co to jest za powieść!

Łukasz Orbitowski stworzył powieść doskonałą, z fantastycznie napisanymi postaciami, zwłaszcza głównym bohaterem, Neronem. Znałam Nerona z lekcji historii, z „Quo vadis” Sienkiewicza, ale dopiero czytając „Wroga” zapragnęłam dowiedzieć się więcej nie tylko o nim ale w ogóle o Cesarstwie Rzymskim i już zamówiłam kilka pozycji na ten temat. Dlatego, jeśli ktoś nie lubi powieści historycznych i boi się, że się wynudzi to od razu uprzedzam, że nie ma takiej możliwości. Istnieje za to duże prawdopodobieństwo, że tak jak ja zarwiecie noc.

„Wróg” to idealna powieść dla tych, którzy chcą przeczytać bardzo dobrą powieść obyczajową ze świetnymi postaciami, wciągającą fabułą, która nie pozwala się oderwać od czytania. We „Wrogu” jest wszystko: plejada barwnych postaci, historia starożytna ale i najnowsza, walka o władzę, zbrodnie, miłość. Koniecznie przeczytajcie, nie pożałujecie!



Aldona, Księgarka, Kielce CH Korona

Powieść niejednoznaczna i podobnie jak poprzednie książki Łukasza Orbitowskiego: "Kult", "Inna dusza", "Chodź ze mną" realistyczna do bólu. I nie ma znaczenia, że akcja "Wroga" toczy się w dwóch przestrzeniach czasowych: w starożytnym Rzymie za rządów Nerona oraz w Krakowie, tuż przed wejściem Polski do Unii Europejskiej. Szczegółowość i obrazowość opisów miasta, społeczności, czy pojedynczych jednostek sprawiają, że wracam pamięcią do polskiej szarości tamtego okresu. Dosłownie lektura tej książki jest jak podróż w czasie połączona wspólnym mianownikiem - osobą Staszka Zolla/Nerona. Więcej nie zdradzę. Niech czytelnik odkryje, co łączy legendarnego, okrytego złą sławą cesarza rzymskiego i poczciwego strażaka krakowskiego.

Mimo że "Wroga" można sklasyfikować jako powieść historyczną, to jednak nie należy dosłownie traktować historii cesarza Nerona. Sam autor podkreślił, że pozwolił sobie na dowolność, zmieniając życiorys głównej postaci tej książki, natomiast wiernie oddał zwyczaje, menu i ubiór tamtego okresu.

Chociaż "Wróg" nie należy do moich ulubionych powieści Łukasza Orbitowskiego to zachęcam do lektury, ponieważ warto wejść do literackiego świata stworzonego przez tego utalentowanego pisarza.



Magda, księgarka, Inowrocław Galeria Solna