Zew Kalahari

Polecam dla tych co kochają zwierzęta. Książka przepełniona jest pasja i miłością podróżników. Łatwa i lekka w czytaniu.

Pieknie napisana. Przyrida opisana czaruje .

Czyta sie ja z wielja przyjemnoscia. Wuecej takich ksiazek , ktore zawieraja wszystko. Polecam serdecznie.

"Zew Kalahari" to ciekawa pozycja, w której badacze Delia i Mark opowiadają o swoich badaniach na pustkowiach Kalahari w latach 70. i 80. To książka o dzikiej naturze, która jest jednocześnie piękna i brutalnie bezwzględna. Sami naukowcy mierzą się z suszą, upałami, obfitymi deszczami i całym dobrodziejstwem inwentarza Kalahari. Historie opowiedziane są w iście literacki i gawędziarski sposób.



To też opowieść o ludziach o wielkich sercach i otwartych umysłach, a także niestety - jak często zdarza się na łamach książek opowiadających o naturze - tych, którzy przyczynili się do masowej śmierci zwierząt na Kalahari.



Ta książka jest bardzo ciekawą pozycją dla osób, które są ciekawe jak wyglądały (i pewnie nadal po części wyglądają) badanie niezbadanych jeszcze obszarów natury. Delia i Mark obserwowali życie i zwyczaje hien i lwów na Kalahari i chociaż zwierzęta te były obserwowane w innych miejscach, odkrywali oni, że lwy lwom nie równe. Z kolei jeden podgatunek hien nie był badany nigdy wcześniej. Byli więc pionierami.



Ciekawa, pasjonująca i świetnie napisana.



I wyjaśnia dlaczego w "Gdzie śpiewają raki" są tak piękne, malownicze i działające na wyobraźnię opisy przyrody :)

Po ogromnym sukcesie „Gdzie śpiewają raki” autorstwa Delii Owens, wydawnictwo Świat Książki wydało jej kolejną książkę „Zew Kalahari”, tym razem napisaną wraz

z mężem Markiem Owensem. Po opisie książki spodziewałam się otrzymać książkę typowo biograficzną. Jednak od pierwszych stron „Zew Kalahari” czytał się niczym dobra powieść przygodowa. Jest to historia o niespotykanej pasji i skrupulatności

w drodze do wyznaczonego celu.



Autorzy zapragnęli napisać doktorat o miejscu, którego struktura nie została

w żaden sposób zmieniona przez człowieka. Sprzedali wszystkie rzeczy codziennego użytku, które mieli, aby uzbierać brakującą kwotę na wyjazd do Afryki. Dopiero na miejscu zdecydowali, gdzie będą prowadzili swoje badania o lokalnej faunie i florze. Po drodze napotkali niezliczoną ilość przeszkód, ale mimo to nie poddali się.

Owensowie mieli okazję przez kilka lat żyć na Kalahari z całym przekrojem lokalnej zwierzyny. Wymagało to od nich sporo cierpliwości ale również ogromnej odwagi

w niebezpiecznych sytuacjach.



Osobiście jestem pełna podziwu dla autorów „Zew Kalahari”. Żyjąc w totalnej głuszy, nie mając większego dobytku potrafili zorganizować sobie przestrzeń do życia

i badań w wyjątkowo trudnych warunkach. Nauczyli się żyć wśród dzikich zwierząt

i bacznie obserwować ich zachowania. Oprócz sytuacji rodem z filmów przygodowych dostarczają czytelnikom ogrom wiedzy o życiu m.in. lwów czy hien

w naturalnym środowisku. Książkę poleciłabym nie tylko fanom książek przyrodniczych czy biograficznych. Każdy kto szuka ciekawej powieści przygodowej

z pewnością trafi na "Zew Kalahari”.



Ewelina, Księgarz, Księgarnia Toruń Grudziądzka

Autobiograficzna książka napisana przez Delię Owens ("Gdzie śpiewają raki") i jej ówczesnego męża Marka Owensa, dokumentująca ich wspólne badania dzikiej przyrody w latach osiemdziesiątych na terenie Kalahari.



Czy jest to dobra książka dla fanek słynnego bestsellera Owens "Gdzie śpiewają raki"? I tak i nie. "Zew Kalahari" to pozycja stricte przyrodnicza. Owszem, nie brakuje dobrego stylu autorki, wrażliwości na piękno natury i ciekawych opisów przyrody. Jednak czytelniczki przyzwyczajone do wartkiej fabuły, zwrotów akcji i niejednoznacznych bohaterów, mogą poczuć się zawiedzione. Zwłaszcza pierwsza część książki, w której badacze czekają na grant naukowy, który nie nadchodzi; czekają na przełom w badaniach, który również nie nadchodzi - może okazać się dosyć nużąca. Początki badań dla młodych przyrodników były monotonnym czasem, wypełnionym nauką przetrwania, cierpliwości i zmagania się z bezlitosnymi warunkami surowej, pustynnej Afryki.



Upór Owensów, miłość do przyrody, chęć pomocy zagrożonym gatunkom i osobista, silna ambicja sprawiły, że ekolodzy pokonali początkowe trudności i zostali w Afryce na wiele lat. Efektem ich badań jest między innymi ta książka. Nie jest to pozycja naukowa i nigdy nie miała taką być, raczej to forma pamiętnika. Owensowie oprócz spisania własnych wspomnień, chcieli nagłośnić problemy, które dotykają afrykańską przyrodę. Poznajemy więc konsekwencje gwałtownej rozbudowy miast, stawiania sztucznych granic w poprzek rezerwatów, budowy ogrodzeń odcinających zwierzęta od wodopoju i przede wszystkim jak tragiczne w skutkach konsekwencje niesie dla dzikich gatunków hodowla bydła. Nie wiem ile jeszcze potrzebujemy argumentów by udowodnić, że przemysłowa hodowla zwierząt to zło? Ta książka to kolejny z nich.

W kontekście tragicznych wydarzeń, których w tej historii niestety nie brakuje, tytuł oryginalny bardziej do mnie przemawia niż polskie tłumaczenie.



Jest też oczywiście dużo pozytywnych aspektów badań Owensów - przyrodnicy mogą się pochwalić wieloma sukcesami. Okładkowe lwy, jako ikoniczne zwierzęta Afryki, budzą pewnie najwięcej emocji i zainteresowania. Rzeczywiście, duża część książki skupia się na obserwacji zachowań tych dzikich kotów. Jednak za najbardziej interesujące fragmenty uważam te, w których pojawiają się hieny brunatne. Przyrodnicy z taką pasją przedstawiają życie i zachowanie tych zwierząt, że ciężko ich nie polubić. Delia i Mark mają też na swoim koncie duże osiągnięcie - jako pierwsi na świecie sfotografowali legowisko hien brunatnych odkrywając, że samice wspólnie wychowują swoje młode. To zdjęcie i wiele innych możemy zobaczyć w książce.



"Zew Kalahari" wydany przez Świat Książki to pozycja warta polecenia, ale tylko tym którzy faktycznie są gotowi na opowieść przyrodniczą.



Aleksandra, Księgarka, Księgarnia Warszawa Wołoska