Sues Dei

FILMOWE OBLICZE LITERATURY

KULTURIADA

Moja znajomość z twórczością Jakuba Ćwieka była dotąd dość skomplikowana – jedna z jego książek kompletnie do mnie nie trafiła, natomiast druga wywarła na mnie ogromne wrażenie, mimo że tematycznie nie była skierowana w moim kierunku. Dlatego gdy wydawnictwo PulpBooks zapowiedziało premierę nowej powieści Ćwieka, a jej opis fabularny od razu zwrócił moją uwagę, wiedziałem, że muszę po nią sięgnąć. I się nie zawiodłem! Od zawsze fascynowały mnie historie osadzone w małych miasteczkach. Jestem wielkim fanem "Twin Peaks", chłonę każdą powieść Stephena Kinga, która rozgrywa się w takich sceneriach (nawet "Śpiące Królewny", które nie cieszą się najlepszymi opiniami), a "Ranczo" miało niebagatelny wpływ na moje dzieciństwo. Dlatego od pierwszych stron "Sues Dei" poczułem się zauroczony Martwiejowicami – miejscem, w którym rozegrają się niezwykłe wydarzenia. Dodajcie do tego specyficzny klimat Podlasia oraz poczucie podświadomego zagrożenia zza wschodniej granicy, a otrzymacie idealnie podgrzaną atmosferę. Jednak prowincjonalne realia to tylko jeden z wątków przewijających się przez tę historię. "Sues Dei" łączy w sobie elementy kryminału, opowieści gangsterskiej i refleksyjnej narracji duchowej. Ćwiek zgrabnie splata te motywy, tworzy mieszankę gatunkową, która jest jednocześnie intrygująca i spójna. Na pierwszym planie mamy kilka postaci: młodego księdza przeniesionego do nowej parafii, proboszcza zafascynowanego popkulturą, doświadczonego policjanta oraz dwie kobiety o zacięciu detektywistycznym. Wszyscy oni są uwikłani w zagadkowy napad na autokar wiozący pielgrzymów do Martwiejowic. To, co zrobił na mnie ogromne wrażenie, to sposób, w jaki autor prowadzi narrację – skacze między perspektywami bohaterów, splata ich losy i buduje napięcie. Historia rozwija się w szybkim tempie, ale przy tym nie wprowadza chaosu, a raczej tworzy angażującą, dynamiczną opowieść. Zagadkowy napad, który początkowo wydaje się prosty, szybko okazuje się częścią znacznie bardziej skomplikowanej intrygi. Autor zgrabnie manipuluje czytelnikiem, podrzucając mu wskazówki, w tym subtelne nawiązania do popkultury. Podczas lektury wielokrotnie łapałem się na tym, że zamiast wyobrażać sobie sceny jako fragmenty powieści, widziałem je jak kadry filmu czy serialu. I właśnie to jest ogromnym atutem "Sues Dei" – ta historia wręcz prosi się o ekranizację. Styl Ćwieka przypomina fabularyzowany scenariusz – napięcie utrzymuje się cały czas, wydarzenia są intensywne i skondensowane, nie pozostawiając miejsca na chwilę oddechu. Nie zdziwiłbym się, gdyby wkrótce pojawiły się plany przeniesienia tej historii na ekran, a ja na pewno byłbym jednym z pierwszych widzów. Jest jednak jedna rzecz, która nie daje mi spokoju. Nie jest to wada w klasycznym sensie, ale element, którego osobiście mi brakowało – bardziej szczegółowego wejścia w świat Martwiejowic i ich mieszkańców. Choć powieść jest zamkniętą historią napadu i jego konsekwencji, to mając na względzie moje zamiłowanie do narracji małomiasteczkowych, chciałbym jeszcze głębiej zanurzyć się w codzienności tego miejsca. Wększa ekspozycja na życie lokalnej społeczności mogłaby dodać fabule dodatkowej głębi i lepiej uzasadnić wybory bohaterów. Nie oznacza to, że obecna wersja jest niewystarczająca – wręcz przeciwnie, "Sues Dei" to dopracowana i angażująca historia. Po prostu czuję, że ten świat ma potencjał na kolejne opowieści. Podsumowując, "Sues Dei" to dynamiczna, wciągająca powieść, która trzyma w napięciu od początku do końca. To klasyczny "page-turner", który można pochłonąć w jeden wieczór. Gorąco polecam i po cichu liczbę na kolejne historie osadzone w Martwiejowicach!